илм
ЗЕБОИОФАР
Конструктор ва ё нақшофар шуғли мураккаб аст. Лоиҳакашӣ, меъморӣ, нақша ва дигару дигарҳоро фаҳмидан мумкин аст. Агар барои наққош ва ё рассоми хуб гардидан як-ду сифати асосии касбӣ зарур бошад, барои конструктор – муҳандиси сохтмон нокифоя ҳастанд, зеро саҳни фаъолияти ӯ фарохтар асту агар ҷаҳонбинии васеъ, дониши мукаммал ва замонавӣ, маҳорати кордониву ҳалли муаммоҳо, истеъдоди бузурги нақшакашӣ ва амсоли инҳоро надошта бошад, тарҳи сохтаи ӯ зуд аз байн меравад. Дар ин ҷода итминонамон ба бузургии Махфират Зокирова, ба иродаи қатъиву матонати қавии ӯ комилтар мегардад, ки касби аз ҳама душворро баҳри худ интихоб намудааст.
Махфиратбону тамоми ҳаёташро ба конструксия бахшид ва дар ин соҳа нуфузи бештаре пайдо намудааст. Бо маҳорати баланд аз рӯи барномаҳои гуногун дар компютер нақшаҳои бузургро мекашад.
– Мо аз рӯи нақшаи меъморон кор мекунем. Меъмор дар бораи ҷойгиршавии хона, баландӣ, баромад нақшаашро тайёру тасдиқ менамояд ва ба мо пешниҳод мекунад. Баъд аз рӯи ин чӣ қадар зарур будани масолеҳи сохтмон, дар кадом сатҳ ва чуқурӣ ва ё хок сохта шудани биноро мо, муҳандисони сохтмон, муайян месозем.
Ӯ баъди хатми Донишгоҳи политехникӣ ба шаҳри Хуҷанд ба филиали Институти лои-ҳакашӣ чун муҳандис ба кор омад ва қариб 40 сол мешавад, ки фаъолият дорад. Алҳол сармуҳандиси ҶДММ «Суғдшаҳрофар» мебошад.
Вақте пурсидам, ки чӣ сабаб шуд, ки аз оилаи шоир Аминҷон Шукӯҳӣ муҳандис-конструктор баромад, ӯ гуфт, ки ҳама хоҳарону бародарон дар интихоби касб озод будем ва падар ба хоҳиш ва майлу рағбати мо нигоҳ карда, шароит муҳайё месохт. Бо роҳи падар бародарам Карим Шукӯҳӣ рафтааст ва шеър меофарад. Алҳол дар Амрикосту ба воситаи сайти «Фейсбук» шеърҳояшро ҳам ба забони русӣ ва ҳам тоҷикӣ пешкаши хонандагон мегардонад. Шеърҳои падарро низ тарҷума мекунад. Падарам Аминҷон Шукӯҳӣ ба фанни математика шавқу ҳаваси беандоза доштанд, мисолу масъалаҳоро ҳал мекарданд. Аз хориҷа ба ман бештар аз риёзиёт китоб меоварданд. Медонистанд, ки дар илми дақиқ лаёқат дорам ва таваҷҷуҳам ба ин фанҳо бештар аст.
Ҳуҷраи кории бонуи меҳнатқарин пур аз овезаҳои расмҳои гуногуни биноҳои замонавӣ ва хуштарҳу зебо буду рӯи мизашро баробари ашъори падар китобҳои Ҳофизу Есенин ва Александр Блок оро медоданд, ки вақтҳои фароғатӣ ба мутолиаи онҳо машғул будааст.
Наслҳое, ки таълиму тарбияи хуб дида ба воя расидаанд, дар муборизаи ҳаёт ҳар монеаи пешомадаро бартараф ва ҳар навъ мушкилоти моддию маънавиро ҳал хоҳанд кард. Ба симои бузург ва матонати беназири ин зан нигариста, фикр мекунам ҳамин далелу рақамҳо кофист, ки ба нақши имрӯзаи зан дар ҷамъият баҳогузорӣ намоем, ки воқеан саҳми бонувон дар ҷомеа зина ба зина боло рафтан дорад. Рисолати аслии зани тоҷик соҳибмаърифатӣ ва пеш аз ҳама сабурии ӯст ва чун анъана меҳнатқарин буду ҳаст ва мемонад ва дар оянда низ аз ин беҳтару хубтар хоҳад гашт.
Ҷаҳонсозу ҷаҳонороӣ, эй зан,
Сутуни гунбади миноӣ, эй зан.
На танҳо қалъаи дилҳоӣ, эй зан,
Ки ҳатто қалъаи дунёӣ, эй зан.
Гулҷаҳон ТУРСУНЗОДА, «Ҷумҳурият»
Баёни ақида (0) Санаи нашр: 8.03.2014 №: 47 Мутолиа карданд: 1669
