номаҳо
МО ТАШНАИ ВОХӮРӢ БО АДИБОНЕМ
Ба ҳукми анъана даромадааст, ки ҷашни бархе аз адибонро дар зодгоҳашон таҷлил мекунанд. Ин хуб аст, ман ба он зид нестам. Вале онҳо адибони миллатанд, бояд ба маҳалли худ маҳдуд нагарданд. Интизор нашаванд, ки кай 60 - солаву 70 - сола мешаванду ба ин баҳона маҳфили эҷодӣ доир мекунанду бо ҳаводорони каломи бадеъ суҳбат меороянд. Магар ин гуна вохӯриҳоро дар дигар вақт, дар дигар шаҳру ноҳияҳо ҳам гузаронидан мумкин нест? Ба ростӣ, мо ташнаи вохӯрӣ бо адибонем. Бо бисёре аз онҳо ба воситаи телевизион дидор мебинем. Пештар онҳо зуд-зуд ба сафар мебаромаданд, бо мардум вомехӯрданд, аз наздик дар хусуси адаб, ахлоқи ҳамида суҳбатҳо мекарданд. Ба ин васила ба дастовардҳои эҷодии онҳо шинос мешудем, китобҳояшонро мехаридем, мутолиа менамудем. Дар вохӯриҳои баъдӣ аз хусуси онҳо, қаҳрамонҳои асар мепурсидем, посух мегирифтем.
Ин ҳол то ба кай идома меёбад? Чаро раисони шаҳру ноҳияҳо ва дигар шахсони масъул ба ин масъала, яъне даъвати онҳо таваҷҷуҳ намекунанд?
О. НАИМОВА, ноҳияи Панҷ
Баёни ақида (0) Санаи нашр: 11.12.14 №: 243 Мутолиа карданд: 5540
