номаҳо
ДАР ҚАТРА АГАР ҒАРҚ ШАВЕМ…
Имрӯзҳо шоҳид мешавем, ки бархе ба чашми мардум хок пошидан мехоҳанд. Ҳилаву найранги бисёрро истифода мебаранд. Риш мемонанду бар сар салла. Бо салобат роҳ мераванд. Инчунин худро муллову худотарс ҷилва медиҳанд. Ин ҳама агар холисона, барои Худо мебуд, ба ҷону дил мепазируфтем. Мутаассифона, аз рӯи риё аст. Ин гурӯҳ ба мунофиқон монанд мебошанд. Чаро бояд динро суиистифода бикунанд? Ва барои чӣ бояд мо ин ҳамаро таҳаммул бинамоем? Туфайли ин гурӯҳ дигар мусалмонони асил бадном мешаванд. Фитнаю найрангҳои ин ҳилагарон қатрае аз баҳри фитнаю найрангҳои Даҷҷоланд. Пас агар дар ин гуна қатра ғарқ шавем, дар дарё , албатта, ғарқ мегардем. Бо ин гуна паёмади ногувор бояд аз имрӯз биандешем, ҳақиқатро дуруст дарёбем, то дар доми онҳо наафтем.
Муҳаммадвалии САИДМУРОД,
ноҳияи Шӯрообод
Баёни ақида (0) Санаи нашр: 8.05.2015 №: 95-96 Мутолиа карданд: 1211
