номаҳо
АДАБ ТОҶИ САРИ ИНСОН АСТ
Панду андарзҳо одамонро тарбия намуда, аз роҳи бад мегардонанд. Дар қалби одамон, алалхусус ҷавонон, тухми накукорӣ, меҳнатдӯстӣ, одамдӯстию ватандӯстӣ, ростиву ростқавлӣ, меҳру муҳаббат ба Модар – Ватан, илму донишомӯзӣ, одобу ахлоқи ҳамидаи инсонӣ, касбу ҳунаромӯзӣ, далериву қаҳрамонӣ, омӯхтани таҷрибаи зиндагиву ҳаёт ва ғайра мекоранд.
Махсусан, мавзӯи панду ахлоқ дар ашъори шоирони форсу тоҷик ва муосир мавқеи махсус дорад.
Одобу ахлоқ ҳусни инсон аст. Охир, беҳуда нагуфтаанд, ки: «Ҳусн ҳусн нест, одоб ҳусн аст». Агар шахс меъёри адобу ахлоқро риоя накунад, обрӯяш дар байни мардум мерезад ва аз назари мардум дур мемонад.
Ҷон дар тани марди беадаб ларзон аст,
Сад ҷон бидиҳӣ, адаб харӣ, арзон аст.
Аз беадабӣ касе ба мақсад нарасад,
Зеро ки адаб тоҷи сари мардон аст.
Шералӣ Умарзода, шаҳри Кӯлоб
Баёни ақида (0) Санаи нашр: 4.06.2015 №: 115 Мутолиа карданд: 4956
