номаҳо
ФАРЗАНДОН ОЯНДАИ МОАНД
Табаддулоти ҷаҳони муосир ҷомеаи шаҳрвандиро водор месозад, ки ба тарбияи насли наврас диққати бештар бидиҳад. Масъулияти насли калонсол дар сохтани идеологияи давлати мустақил бештар аст. Насли калонсол, ки худ шоҳиди ҳодисаҳои солҳои 90 – уми қарни гузашта буд, ба ҷавонони имрӯза, толибилмон ҳодисаҳои дидаву аз сар гузаронидаашро рӯйгардон кунад. Ба назари калонсолон чунин метобад, ки фарзандон худашон ҳама чизро медонанд. Афсӯс, ки не!
Дар урфият мегӯянд, ки хори халидаи дастро танҳо соҳиби даст эҳсос менамояд. Дигарон танҳо дилсӯзӣ ё тамасхур мекунанд.
Ба гумонам, агар пешвои диловару кордоне чун Эмомалӣ Раҳмон намешуд, шояд ин миллати парешонгашта то ба имрӯз сарҷамъ набуд. Пас, чаро мо ӯро “пешвои миллат” наномем? Чаро мо ҷонфидоиҳои ӯро қадршиносӣ накунем?
Мо бояд танҳо аз гузаштаи бою пурғановати худ ифтихорманд нашуда, имрӯзро неку созем. Фарзандонро соҳибмаълумоту донишманд, соҳибватану соҳибфарҳанг намоем. Ба мактабҳо рӯ орем, ки махзани илму маърифат аст. Мактаб ҷои бунёдкунии дониш, илм, созандаи ҷомеаи пешқадам, таъриху фарҳанг ва умуман ҷои муқаддас аст. Зеро фарзандон ояндаи мову тақдири мо дар дасти онҳост.
Н. ХУДОЁРОВА, ш. Душанбе
Баёни ақида (0) Санаи нашр: 4.06.2015 №: 115 Мутолиа карданд: 1170
