ҳуқуқ
ҶАВОНОН, ВАҲДАТ ВА МАСЪУЛИЯТ
Айни замон дар тамоми митақаҳои ҷумҳурӣ чорабиниҳои васеи оммавӣ, нишасту конфронсҳои илмӣ бахшида ба 20 - солагии Рӯзи Ваҳдати миллӣ ва дар ин замина тарғиби арзишҳои Сулҳу Ваҳдат ҷараён доранд. Чорабиниҳои ҷашнӣ ин ҳақиқатро собит менамоянд, ки мардуми тамаддунофару сулҳпарвари тоҷик дар партави сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ваҳдати миллиро ҳамчун шарти асосии пешрафти ҷомеа шинохтаанд.
Ба андешаи мо, дар ҷаҳони ноороми имрӯз таблиғи густардаи арзишҳои ваҳдати миллӣ ва дастовардҳои Истиқлолияти давлатӣ аз иқдомоти басо муҳиму саривақтист. Зеро вазъи ҳассоси замони муосир, ҳаводиси хунини кишварҳои алоҳидаи сайёра, таҳдидҳои терроризму ифротгароӣ моро ҳушдор медиҳанд, ки беш аз ҳар вақти дигар арзишҳои сулҳу ваҳдат, амнияту суботи ҷомеаро ҳифзу гиромӣ дорем. Зимнан, бояд ба ин нукта ҳам таваҷҷуҳ кард, ки сулҳу ваҳдати мо ба осонӣ даст надодааст ва расидан ба он бар ивази талафоти сангини ҷонию моддӣ муяссар гардид. Аз он ки таҷрибаи сулҳофарии тоҷикон, чун сабақи арзишманд, на танҳо дар кишвари маҳбубамон, балки дар сатҳи байналмилалӣ низ мавриди омӯзишу истифода қарор гирифтааст, бояд ба хидматҳои мондагори Пешвои муаззами миллат ҳамеша арҷгузор бошем.
Агар замоне сайёҳону шаҳрвандони хориҷӣ ба далели даргириҳои дохилӣ аз сафар ба Тоҷикистон худдорӣ мекарданд, имрӯз чунин нест. Муқовиматҳои мусаллаҳонаи панҷсола кишвари азизи моро дар зеҳни мардуми сайёра минтақаи ноамну хатарзо ҷилва намуда буд ва чунин пиндор ба зудӣ аз мағзҳо рад нашуд. Ҳамакнун, тасаввури ин, ки Тоҷикистон дар муддати кӯтоҳ аз чунин вазъи харобиовар раҳо гардида, ба кишвари ташаббускор дар сатҳи ҷаҳон табдил шудааст, осон нест.
Ҳамин ҳақиқати таърихӣ ба ҷаҳониён нишон дод, ки ваҳдат рамзи воқеӣ ва ҷавҳари фалсафаи сулҳофарӣ, фарҳангсолориву таҳаммулпазирии миллати тоҷик ва таҷассумгари иттиҳоду ҳамбастагии тамоми мардуми Тоҷикистон мебошад. Имрӯз сиёсатмадорони сатҳи ҷаҳонӣ нақши муассири Президенти маҳбуби моро ба унвони меъмори сулҳ ва таъмини он дар кишварҳои ҳамсоя, аз ҷумла сулҳи Афғонистон хеле муҳим арзёбӣ мекунанд. Дар баробари ин, далели ифтихормандии ҳар яки мост, ки маҷмӯи ташаббусҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар сатҳи ҷаҳонӣ истиқбол ва ҳамовозӣ пайдо мекунанд.
Барои ҳифзи ин ҷойгоҳ ва боз ҳам устувор намудани нуфузи Тоҷикистон дар сатҳи байналмилалӣ, ки, албатта, аз файзи сулҳу ваҳдат аст, мо ҷавонон бояд беш аз дигарон масъулият эҳсос намуда, дар шароити ҳассоси ҷаҳони муосир арзишҳои бузурги миллиро аз манофеи фардиву гурӯҳӣ боло гузорем ва дар пойдориву таҳкими сулҳу ваҳдат саҳми арзандаи худро гузорем.
Баҳодур ИСОЗОДА,
судяи суди ноҳияи Синои шаҳри Душанбе
Баёни ақида (0) Санаи нашр: 16.06.2017 №: 128 Мутолиа карданд: 1165
