маориф
Мавзӯи кӯҳнаю диди нав?
Вазорати маориф барои муаллимон пӯшидани либоси махсусро тавсия мекунад
Вазорати маорифи Тоҷикистон намунаи либоси вижаро барои шогирдони макотиби таҳсилоти умумӣ ва донишҷӯён муқаррар карда буд, ки боиси сару садоҳои зиёде гардид. Амали пешгирифтаи вазорат тарафдорон ва муқобилони зиёде дошт. Тарафдорон мегуфтанд, ки пӯшидани либоси ягонаи мактабӣ барои хонандагону донишҷӯён муҳим аст ва он ба боло рафтани сатҳи дониш, беҳдошти раванди таълиму тарбия дар муассисаҳои таълимии кишвар мусоидат мекунад. Фикрҳо дар ин маврид ба он асоснок мешуданд, ки либоси ягона онҳоро ба тартибот одат кунонда ҳамгунӣ ва ҳамсониро ба вуҷуд меорад, онҳо эҳсос менамоянд, ки яке аз дигаре бартарӣ надорад ва вазифаи ҳамаи онҳо дониш омӯхтан асту барои ояндаи миллату давлат хидмат кардан. Муқобилон даъво доштанд, ки чунин навъи либос барои волидайни макатаббачаҳо мушкилӣ меорад. Онҳо ҳам барои асоснок кардани фикрҳои худ мегуфтанд, ки дар кишвари мо корхонае, ки барои мактаббачаҳо либос истеҳсол кунаду талаботи мардумро қонеъ гардонад, мавҷуд нест. Ҳамаи либосҳои мактабие, ки дар бозорҳои шаҳру ноҳияҳо ба фурӯш бароварда мешаванд, воридотӣ ҳастанд, аз ин сабаб бо нархи гарон фурӯхта мешаванд ва ҳар падару модар барои харидани он азият мекашад.
Албатта, аз як тараф пӯшидани либоси ягона мактаббачаҳоро ба тартибот одат кунонаду нобаробариро аз байн бубарад, аз тарафи дигар харидани он ба волидайни эшон мушкилӣ эҷод мекунад.
Баробари фаро расидани соли нави хониш, имсол ҳам Вазорати маориф масъалаи либосро дида баромад, аммо ин маротиба масъалаи пӯшиши муаллимон мавриди баррасӣ қарор гирифт, ки дар расонаҳои хабарӣ сабаби баҳси навбатӣ гашт. Ва ҳамчунон тарафдорону муқобилон дошт.
Ҷалолиддин Амиров мутахассиси Раёсати томактабӣ ва миёнаи умумӣ гуфт: «Дар таҳияи ин либосҳо Амрикои навро кашф накардаем. Ҳамон либосҳое ҳастанд, ки имрӯз роиҷанд. Ҳамон костюмро имрӯз ҳар як омӯзгор мепӯшад. Барои занҳо бошад, ҳамон куртаву доманҳоест, ки онҳо пеш аз ин ҳам мепӯшиданд. Аммо як шакли одӣ, зебову шинамро пешниҳод кардем, ки омӯзгор ба пӯшидани он ҳам ба хонанда намунаи ибрат бошад, ҳам аз пӯшиданаш шарм надорад».
Кормандони соҳаи Вазорати маориф зарурати ин амрро дар он медонанд, ки бархе устодон ба дарс бо либоси варзишӣ, ҷилодору гаронбаҳо ё беш аз ҳад тангу кӯтоҳ меоянду ба рафти дарс ва таълиму тарбияи шогирдон таъсири манфӣ мерасонанд.
Чамангул Сатторова, муовини директор оид ба таълиму тарбияи мактаби таҳсилоти умумии № 91-и пойтахт иқдоми пешгирифтаи Вазорати маорифро зарур дониста гуфт: «Пӯшидани ҳар гуна либос ҷои худро дорад. Вақте омӯзгор бо либоси ҷилодор ё бо либосе, ки ба устод мувофиқ нест, ба дарс меравад, чӣ гуна метавонад аз шогирдонаш пӯшидани либоси ягонаи мактабиро биталабад»?
Аммо барои Абдусаттор Мусофиров, хонандаи синфи 9-уми мактаби № 50-и пойтахт, муҳим нест, ки устодаш чӣ гуна либос ба бар дорад. ӯ мегӯяд: «Барои ман муҳим нест, муаллими ман либоси ҷилодор ба бар мекунад ё чизи дигар мепӯшад, муҳим он аст, ки дарсро хуб гузарад, ба мо чизи наве дода тавонаду аз дарси вай чизи наве омӯхта тавонем».
Бархе аз муаллимон бар онанд, ки иқдоми пешгирифтаи Вазорати маориф дар фаъолияти онҳо мушкилӣ эҷод мекунад ва онҳо наметавонанд, либосҳои муқаррарнамударо харидорӣ намоянд. Аз ҷумла муаллимаи мактаби № 24-и ноҳияи Фархор Адолат Бӯриева мегӯяд: «Бо вуҷуди он ки маоши муаллим ба рӯзгораш кифоят намекунаду сатҳи зиндагиаш хело паст аст, боз аз ӯ пӯшидани либоси махсусро мехоҳанд. Ин барои баланд бардоштани сатҳи дониши хонандагон мусоидат карда наметавонад».
Дар ин ҳол сардори Раёсати таҳсилоти томактабӣ ва миёнаи умумии Вазорати маориф Бибиҳаво Шарифова тазаккур дод: «Харидани либосҳое, ки вазорат муқаррар намудааст, ба муаллимон ҳеҷ мушкилие пеш намеорад. Зеро либосҳо одӣ буда, барои харид омӯзгорон маблағи зиёд сарф намекунанд».
Вазорати маориф танҳо дар бар кардани либосҳои таблиғкунандаи фаҳш ё шаҳватангез, пурҷило ва ҳамчунин либоси вобаста ба ҷараёнҳову мазҳабҳоро барои устодони макотиби олӣ ва миёна манъ кардааст. Устодон метавонанд бо либоси хоси урупоӣ, аммо зебову шинам вориди синфхона гарданд. Пӯшидани либосҳои миллӣ, рӯймол ё барои мардон пӯшидани тоқӣ манъ нест. Яъне ҳамаи либосҳо бо назардошти фикру ақида ва пешниҳодҳои омӯзгорон ва шӯъбаҳои маорифи шаҳру ноҳияҳои кишвар муайян мегардад.
Фарзонаи Файзалӣ,
«Ҷумҳурият»
Баёни ақида (0) Санаи нашр: №: Мутолиа карданд: 6089
