Агар ба таърихи фарҳангу адаби миллат бо нигоҳи таҳқиқ назар афканем, дармеёбем, ки ниёгони мо ба таълиму тарбияи инсон таваҷҷуҳи хоса зоҳир мекарданд.
Бахусус, дар асрҳои миёна масъалаи тарбияи инсон ва такомули маънавии он афзалияти вижа касб карда, дар ҳамин марҳила “Насиҳатнома” - и Унсурулмаолии Кайковус, «Бӯстон» - у «Гулистон» - и Саъдии Шерозӣ, «Баҳористон” - и Абдураҳмони Ҷомӣ ва як идда асарҳои дигари панду ахлоқӣ эҷод гардиданд, ки саросар ба насиҳати фарзанд бахшида шудаанд.
Дар марҳилаҳои минбаъдаи таърихӣ баррасии ин мавзӯъ дучанд густариш меёбад. Ҳамин буд, ки дар дебочаи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон мо худро назди наслҳои оянда масъул ва вазифадор эълон намудем. Моддаи 34 Конститутсия пурра ба масъалаҳои таълиму тарбияи фарзанд бахшида шуда, падару модаронро барои тарбияи дурусти фарзандон уҳдадор намудааст. Муқаррароти ин модда  барои дигар санадҳои  меъёрие, ки масоили таълиму тарбияи фарзандро танзим мекунанд, сарчашмаи асосӣ ба шумор меравад.
Воқеан ҳам, дуруст ба воя расондани фарзанд яке аз масъалаҳои муҳими оилавӣ ҳисоб мешавад. Беҳуда нагуфтаанд, ки “Фарзанди нек - боғи падар, фарзанди бад - доғи падар”. Бинобар ин, афзалияти тарбияи кӯдакон дар оила яке аз принсипҳои танзимкунандаи муносибатҳои оилавӣ ба шумор меравад, ки он дар моддаи 1 Кодекси оилаи Ҷумҳурии Тоҷикистон зикр шудааст. Моддаи 63 кодекси мазкур бошад, афзалияти ҳуқуқи падару модарро дар тарбияи фарзанд нисбат ба дигар шахсон кафолат медиҳад ва ба зиммаи онҳо уҳдадории тарбия ва рушду камоли фарзандонашонро вогузор мекунад.
Ба ҷуз ин, Ҷумҳурии Тоҷикистон бо мақсади пурзӯр намудани масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд, дар рӯҳияи инсондӯстӣ, ифтихори ватандорӣ, эҳтироми арзишҳои миллӣ, умумибашарӣ ва фарҳангӣ ба камол расондани насли наврас Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд” - ро қабул намуд. Тавре Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳангоми муҳокимаи лоиҳаи қонуни мазкур таъкид намуда буданд, он санадест, ки “аз бисёр ҷиҳат хусусияти миллӣ дошта, ба имрӯзу оянда нигаронда шудааст”.
Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд” дар баробари муқаррар намудани доираи субъектҳои ба таълиму тарбияи фарзанд вазифадор, инчунин, онҳоро барои фароҳам овардани шароити мусоиди моддию маънавӣ ҷиҳати таълиму тарбияи дурусти фарзанд уҳдадор месозад.
Аз ин рӯ, падару модаронро зарур аст, ки осори пандуахлоқии шоирону нависандагони гузаштаву имрӯза ва қонуну санадҳои меъёрии танзимкунандаи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзандро ҳамаҷониба омӯхта, барои насли навраси худ ояндаи неку дурахшон бунёд созанд.