ҳуқуқ
ВАҲДАТИ МИЛЛӢ - КАФОЛАТИ АМАЛИШАВИИ ҲАДАФҲОИ СОЗАНДА
Ваҳдат ва амну суботи миллӣ дар ҳар давру замон ҳамеша мазҳари идеалу ормонҳои волои инсон буда, кафили муттаҳидию ягонагии мардуми мубориз, фидокору ватандӯст ва василаи ягонаи ҳифзи асолату ҳувият ба шумор меравад. Ин падидаҳои бемислу хуҷастаи замони истиқлолият, ки бо ҳам тавъам мебошанд, ҳамчун муқаддастарину азизтарин неъмат, тантанаи адолат, рамзи саодат ва шинохти асолати таърихии миллат, шарафу номуси ватандорӣ ва пойдориву бақои давлат буда, дар сиришти миллати тоҷик ғояҳои ватандӯстӣ ва ҳадафҳои наҷиби созандагиро тақвият мебахшанд.
Аз ин рӯ, ваҳдати миллӣ, ки маҳз ба шарофати талошҳои қаҳрамононаи фарзанди баруманди миллати тоҷик Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар заминаи Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ ба даст омад, ба мардуми тоҷик қувваи тавоное бахшида, барои таҳкими суботу оромӣ, ташаккули ғояҳои инсондӯстона ва фарҳанги сиёсию ҳуқуқии мардум замина гузошта, барои рушди муназзам ва устувори ҳамаи соҳаҳо шароити заруриро фароҳам овард.
Имрӯз дар гӯшаҳои мухталифи дунё содир шудани амалҳои нангини террористӣ, ки боиси қурбонии одамони зиёд гардидааст, ба амну суботи давлатҳо таҳдид намуда, ҳамчун занҷираи печ дар печ дар харитаи ҷуғрофии ҷаҳон хислати паҳншавиро касб карда, боиси ташвишу нигаронии аҳли башар гардидааст. Таҷриба нишон медиҳад, ки дар танҳоӣ мубориза бурдан бо ҷинояту ҷинояткорӣ, аз ҷумла ҷиноятҳои хусусияти минтақавию байналмилалидошта, натиҷаи дилхоҳ ба бор намеорад. Танҳо муборизаи дастҷамъонаю муштарак дар доираи узвияти созмонҳои мухталиф ва ҳамкориҳои байналмилалӣ метавонад садди роҳи ҷинояткорӣ шавад.
Ноором гардидани вазъият дар як давлат ва ё минтақаи алоҳида, метавонад суботу оромии дигар давлатҳоро халалдор сохта, заминаҳои ваҳдати миллии дилхоҳ давлатро, ки асоси пойдориву рушди онро ташкил мекунад, коста гардонад ва, ҳатто, давлату миллати алоҳидаро ба нестӣ барад.
Тоҷикистон солҳои аввали соҳибистиқлолӣ, давраҳои мудҳиши ҷанги таҳмилии шаҳрвандиро паси сар карда, чи гуна фоҷиаовару даҳшатнок будани оқибатҳои нангини онро медонад ва ҳамеша хостори сулҳу субот дар тамоми минтақаю ҷаҳон, риояву эҳтироми принсипҳои ҳуқуқи байналмилалӣ ва арзишҳои волои инсонӣ, инчунин, ба роҳ мондани муносибатҳои байналмилалии ҳамҷавор дар заминаи эҳтирому ҳамдигарфаҳмӣ бо давлатҳо ва созмонҳои байналмилалӣ мебошад.
Роҳбари давлат зимни суханронии худ дар Ҳамоиши панҷуми Машварати ҳамкорӣ ва тадбирҳои боварӣ дар Осиё иброз доштанд: «Баъди аз сар гузарондани ҷанги шаҳрвандии солҳои 90 - уми қарни гузашта, Тоҷикистон қадру қимати сулҳу суботу оромӣ ва зарурати мутлақи ҳифзу таҳкими онҳоро дарк намуда, гиромӣ медорад».
Имрӯз бо гузашти 22 сол аз имзои Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ ҳамчун санади ҳамгироиву ҳамдигарбахшӣ, ки назири худро дар ҷаҳон надорад, мебинем, ки ғояи муқаддаси ваҳдату инсондӯстӣ ҷузъи таркибии хиради сулҳҷӯёнаву таҳаммулгароёнаи мардуми кишвар ва таҳкимбахши равандҳои демократии ҷомеа гардидааст. Ҳамин сулҳу субот, ваҳдату оромӣ ва ҳамгироиву ҳамдигарфаҳмӣ буд, ки миллат сарҷамъ гардид, давлат рушд кард, кишварро тамоми ҷаҳон шинохт ва эҳтиром намуд. Волоияти қонуну тартиботи ҳуқуқӣ таъмин шуд, инсон ва ҳуқуқу озодиҳои ӯ ҳамчун арзиши олӣ эътирофу ҳифз гардиданд, Конститутсия ва санадҳои қонунгузории зиёд қабул, адолати иҷтимоӣ пойдор, соҳаҳои иқтисодию иҷтимоӣ рушд ёфтанд ва сатҳу сифати зиндагии мардум беҳтар гардид.
Даврон ҲОШИМЗОДА,
судяи Суди конститутсионии Ҷумҳурии
Тоҷикистон, номзади илмҳои ҳуқуқ
Баёни ақида (0) Санаи нашр: 24.06.2019 №: 118 Мутолиа карданд: 1133
