маориф
МАОРИФ. ТАРБИЯИ ФАРЗАНД ТАРБИЯИ МИЛЛАТ АСТ
Таҳким бахшидани иқтидори илмии кишвар, устувор гардондани пояҳои моддиву техникии муассисаҳои таълимӣ, баланд бардоштани сифати таълим дар ҳамаи зинаҳои таҳсилот, ҷалби боз ҳам васеи истеъдодҳои ҷавон ба омӯзиши технологияҳои муосир ва корҳои эҷодиву техникӣ вазифаи муҳимтарини соҳаҳои илму маориф мебошад.
Эмомалӣ РАҲМОН
Воқеан, раванди омода кардани мутахассисони ояндасоз аз мактаб оғоз мегардад. Бинобар ин, таваҷҷуҳи доимӣ зоҳир намудан ба сатҳу сифати донишандӯзии хонандагон, тарбия намудани насли наврас дар рӯҳияи ватандӯстиву худшиносӣ ва ифтихори миллӣ ҷавоби ғамхориҳои Ҳукумат ва Сарвари давлат аз ҷониби омӯзгорон мебошад.
Таваҷҷуҳи хосаи Пешвои миллат ба масъалаи боло бурдани сатҳу сифати таълим дар тамоми зинаҳои таҳсилот аз муҳимтарин мақсадҳои меҳварии Паём маҳсуб мешавад, ки дар ҷавҳари он тадбирҳои дурандешона ва пайванди мустаҳкам бо амалкарди ҳадафҳои ояндасоз қарор гирифтаанд. Пешвои миллат бо ин мақсад ду муаммои аслии соҳаро ба таври зайл муқаррар намуданд: “Бояд гуфт, ки дар соҳаи маориф ду проблемаи асосии ҳалталаб вуҷуд дорад. Якум, норасоии кадрҳои соҳибкасби омӯзгорӣ ва дуюм, баланд бардоштани сатҳу сифати таълим дар тамоми муассисаҳои таҳсилоти кишвар”.
Дарвоқеъ, мо ба ҳадафҳои наҷиби хеш ва татбиқи ин барномаҳои бузурги давлатӣ дар сурате мушарраф мешавем, ки мутахассисони ҷавобгӯ ба ниёзҳои замони имрӯз омода намоем. Масъулияти тайёр кардани чунин мутахассисон, пеш аз ҳама, ба дӯши омӯзгори соҳибкасб, хирадманду ороста ба тамоми донишҳои замони муосир дар ҳама зинаҳои таҳсилот вогузор аст. Тавре борҳо Пешвои миллат бар ин нукта низ таъкид доштаанд, дар ҳақиқат, омӯзгор ҳуқуқи хато намудан надорад ва бояд дар амри иҷрои рисолати пешбарандаи ҷомеа будани хеш талош варзад. Ин дастури ҳидоятсоз ва раҳнамои Пешвои миллат масъулияти ҳамаи мо - омӯзгоронро дар назди ҷомеа ва фардои миллат дучанд мегардонад, то бори дигар ба фаъолият ва корномаҳои хеш аз нигоҳи талаботи имрӯз таҷдиди назар намуда, барои расидан ба ҳадафҳои ояндаафрӯзи Тоҷикистон тамоми талошу кӯшиши хешро равона созем.
Имрӯз давлату Ҳукумати кишвар барои омӯзгорон шароити хуби корӣ муҳайё намудааст, ки боиси хушбахтии мост. Омӯзгоронро мебояд, барои баланд бардоштани сифати таълиму тарбия саъй намоянд, то ки шогирдон ҳамчун мутахассисони забондон ва ҷавобгӯи талаботи замони муосир ба камол расанд. Иқдом ва талошҳои ҳар нафар омӯзгор дар замони нуфузи донишҳои муосир ва афзалияти маълумот барои боло бурдани сатҳу сифати таълим заминаи муҳиме дар роҳи расидан ба мақсадҳои бузурги мо хоҳад гузошт.
Паёми Пешвои миллат, воқеан, як дастурамали омӯзишию корбарӣ ва маҷмӯи таъкиду ҳидоятҳои созанда барои аҳли ҷомеа маҳсуб мешавад. Амалишавии нуктаҳои он барои боз ҳам баланд бардоштани сатҳу сифати таълиму тарбия ва омода намудани мутахассисони ҷавобгӯ ба талаботи замон мусоидат мекунад. Аз ин лиҳоз, кормандони соҳаи маориф, падару модарон ва аҳли ҷомеаро зарур аст, ки ба ин масъалаи ниҳоят муҳим бо камоли масъулият муносибат намоянд.
Моҳпора ХАЙРУДДИНОВА,
директори МТМУ № 49, ноҳияи Фирдавсии
шаҳри Душанбе
Баёни ақида (0) Санаи нашр: 11.12.2019 №: 235 Мутолиа карданд: 2139
