Лаб – лаби дарёи Душанбе мерафтаму бо як ҳолате рӯ ба рӯ гаштам, ки ҳам хурсанд шудам, ҳам нороҳат. Ин ҷойи маъмул ва мувофиқест барои машқи пагоҳирӯзӣ. 

Дар як қисмати роҳ зани калонсоле низ ба машқи бадан машғул буд. Ӯ дар тан либоси миллӣ дошт. Рӯймоли сараш ҳангоми машқ гоҳе меуфтод.  Вале ҳар боре касе аз наздаш гузарад, хиҷолат кашида, машқро бозмедошт. Андак идома дода, боз ҳам ист мекард (шарму ҳаёи зани тоҷик). 

Дар баъзе ҳолатҳо, махсусан барои беҳбудии саломатӣ ва муътадил нигоҳ доштани фишорбаландӣ ва дигар бемориҳо машқи пагоҳирӯзӣ афзалтар аст. Ҳатто агар онро дар соҳил анҷом диҳем, чунки на ҳама занону модарон имконияти дар толорҳои варзишӣ, ки нархи гарон доранд, тамрин карда метавонанд. 

Дар ин бора сухани Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ёд мерасад, ки дар яке аз суханрониҳояшон гуфтанд, ки бо вуҷуди дар шаҳр толору майдонҳо ва қасрҳои варзишӣ хеле зиёд шуданд, бо сабаби гарон будани маблағи иҷора дар баъзеи онҳо ягон чорабинӣ баргузор намегардад. 

Воқеан, ҳоло ҳам ҷалби аҳолӣ ба чорабиниҳои варзишӣ, сар карда аз муассисаҳои таълимӣ дар сатҳи зарурӣ ба роҳ монда нашудааст ва толору майдончаҳои варзишӣ самаранок истифода намешаванд. Мутаассифона, дар баъзе шаҳраку маҳаллаҳо аз сабаби бемасъулиятии худи шаҳрвандон майдончаҳои варзишие, ки ба тозагӣ сохта шудаанд, валангор гаштаанд. Баробари ин, бисёре аз майдончаҳои варзишӣ бо фаъолияти нафарони мутасаддӣ, ки барои нигоҳубини онҳо масъулият бар дӯш доранд, дар ҳолати хуб қарор доранд. 

Хуллас, имрӯз барои варзиш кардани ҷавонону наврасон ва калонсолон тамоми шароит фароҳам оварда шудааст. Гап сари ин аст, ки варзиш кардан аз оила оғоз меёбад. Аз ин рӯ, занону модарони моро зарур аст, бехиҷолат аз он ки касе онҳоро мебинад ва гӯё «механданд» барои саломатиашон ба варзиш машғул шаванд ва фарзандони худро низ ба тарзи ҳаёти солим одат кунонанд. Солимии ҷомеа аз солимии ҳар яки мо вобаста аст.

 

Насрингул АБДУЛАЗИЗОВА, 

омӯзгори МТМУ  № 90, шаҳри Душанбе