Имрӯзҳо дар ҷумҳурӣ талабот ба китобу китобхонӣ бештар ба назар мерасад. Дар ин миён на танҳо ҷавонону наврасон, балки кӯдакону калонсолон ва, инчунин, кормандони соҳаҳои мухталиф низ ба мутолиаи китоб майл намуда истодаанд. Бояд қайд кард, ки яке аз сабабҳои болоравии сатҳи мутолиаи шаҳрвандон самараи Озмуни ҷумҳуриявии «Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст» мебошад, ки соли дуюм аст дар кишвар таҳти сарпарастии Президенти  Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузор мегардад. Озмун бо мақсади баланд бардоштани завқи китобхонӣ, арҷ гузоштан ба арзишҳои миллию фарҳангӣ, инкишофи қобилияти эҷодӣ, худогоҳию худшиносӣ, бой гардондани захираи луғавӣ ва васеъ намудани ҷаҳонбинии ҷомеа гузаронда мешавад.

 

Чуноне дар боло зикр кардем, озмуни «Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст» тӯли ду сол аст, ки бо тағйиру иловаҳо ва нигоҳи нав ҷараён дорад. Танҳо шумораи зиёди иштирокчиёни озмун дар ин давраҳо бозгӯи болоравии сатҳи дониши хонандагону дӯстдорони китоб мебошад. Соли 2020 ба талаботи иштирок дар озмун тағйиру илова ва бартариятҳои куллиро ворид намуданд, ки барои боз ҳам фарох гаштани иштирок дар озмун мусоидат намуд. Чӣ тавре ки ба ҳамагон маълум аст, аз 7 то 15-уми декабри соли равон дар Китобхонаи миллии Тоҷикистон даври ҷамъбастии Озмуни ҷумҳуриявии «Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст» баргузор гардид, ки дар он 269 довталаб аз ВМКБ, вилоятҳои  Суғду Хатлон, ноҳияҳои тобеи ҷумҳурӣ ва шаҳри Душанбе иштирок намуд. Ёдовар бояд шуд, ки озмуни  мазкур ин навбат ба куллӣ аз соли гузашта фарқ мекард, яъне иштирокчиён метавонистанд аз рӯи 5 номинатсия – хондан ва аз ёд кардани осори адибони классики тоҷик, хондан ва аз ёд кардани осори адибони муосири тоҷик, хондан ва аз ёд кардани ашъори бачагона ва афсонаҳои халқи тоҷик, хондан ва аз ёд кардани осори адабиёти ҷаҳон ва номинатсияи шоирӣ дар озмун ширкат варзанд. Номинатсияҳо ба се гурӯҳ- миёни тарбиятгирандагон ва хонандагони муассисаҳои таҳсилоти томактабӣ ва миёнаи умумӣ, донишҷӯёни муассисаҳои таҳсилоти ибтидоӣ, миёна ва олии касбӣ, калонсолон ва намояндагони касбу кори гуногун ҷудо ва теъдоди ҷойҳо зиёд гардиданд.

Ин иқдом баҳри пешрафтатар гардидани сатҳу савияи дониши ҷомеа имкон фароҳам меорад. Халқи тоҷик аз азал мардуми китобдӯст буда, бузургони он осори пурғановатеро барои насли имрӯз ба мерос гузоштаанд. Лозим ба ёдоварист, ки ин озмун ба зеҳни мардум такони ҷиддие бахшид. Асарҳои назмиву насрии бузургони моро дубора зинда сохт. Махсусан, порчаҳои насрӣ ба монанди тарҷеъбанд, таркиббанд ва ғайраро, ки ба гӯшаи фаромӯшии насли наврас рафта буд, эҳё кард. Ҳамчунин, аз рӯи номинатсияи шоирӣ кашфи истеъдодҳои  наврасу калонсол ба миён омад ва собит намуд, ки имрӯз низ фарзандони тоҷик метавонанд, барои насли оянда маънавиёти ғание ба монанди Турсунзодаву Лоиқу дигар шоирони бузургамон ба мерос гузоранд. Мутолиаи китобҳои бадеӣ ҷаҳонбинии хонандаро васеъ намуда, ақидаи ӯро ба зиндагӣ ба таври мусбат дигар менамояд. Дар баробари ин, мунтазам мутолиаи осори насрӣ имкони эҷодро ба хонанда ба вуҷуд меорад. Аз ин лиҳоз, дар қатори номинатсияи шоирӣ, нависандагиро низ илова намудан, ба манфиати кор аст, чунки шумораи нависандагони ҷавон низ кам нестанд. Аз ин лиҳоз, ворид намудани қобилияти нависандагӣ ба номинатсияи панҷум боиси кашфи истеъдодҳои навин дар соҳаи адабиёти насри муосир хоҳад буд.

 

Парвона ШАРИФОВА,

донишҷӯи Донишгоҳи миллии Тоҷикистон