Бо ибтикори мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии шаҳри Душанбе ва Вазорати кишоварзӣ дар  Боғи фарҳангию фароғатии Абулқосим Фирдавсӣ Ҷашни Сада бо шукӯҳу шаҳомати хосса ва намоиши ниҳолҳою тухмии зироат, олоти кории деҳқонон, анвои гуногуни таомҳои миллӣ ва ҳунарҳои мардумӣ  таҷлил гардид.

Дар он кишоварзони минтақаҳои гуногуни мамлакат маҳсулоти худро ба монанди олоти кории кишоварзӣ, тухмии зироат, техникаҳои соҳавӣ, хӯрокҳои миллӣ, гулу буттаҳои ороишӣ ва дигар маҳсулотеро, ки ифодагари  Ҷашни Сада мебошанд, пешниҳоди ҳозирин гардонданд.

Иштирокчиёни ҳамоиш Давлатшоҳ Гулмаҳмадзода, муовини Сарвазири мамлакат, Абдуҷаббор Раҳмонзода, ёрдамчии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон оид ба масъалаҳои рушди иҷтимоӣ ва робита бо ҷомеа, Мавсума Муинӣ, муовини раиси шаҳри Душанбе, намояндагони вазорату идораҳо, корпусҳои дипломатӣ, аҳли илму адаби мамлакат, кишоварзони вилоятҳои Суғду Хатлон, ВМКБ ва ноҳияҳои тобеи ҷумҳурӣ буданд.

Дар ин рӯз чун анъанаи Ҷашни Сада аз ҷониби кишоварзон дастархони ҷашнӣ ороста, тибқи оини аҷдодӣ,  бештар донагиҳо (гандум, лӯбиё, нахӯд, наск, мош, арзан), инчунин, хӯрокҳои миллӣ – мошкичирӣ, лӯбию нахӯдшӯрак, кашк, далда, каллапоча, ширбиринҷ, ширкаду, ширрӯған, қурутоб, фатирмаска, дӯғҷӯшӣ, умоч, шӯрбо ва ғайра пешниҳоди меҳмонон гардонданд.

Зикр шуд, ки ғизоҳои ҷашнӣ, ба мисли қурутоб, ширрӯған, умоч, далда, кашк дар ин фасли сол муҳим ба ҳисоб мераванд, чун аз рӯи миҷоз гарманд. 

Ҷашни Сада дар замони соҳибистиқлолӣ, дар баробари дигар маросиму суннатҳои миллии мо, умри дубора пайдо карда, таҷлили ҳарсолаи он ба ҳукми анъана даромад ва дар радифи ҷашнҳои миллиамон ба қонунгузории мамлакат ворид гардид. Ба шарофати соҳибистиқлолӣ анъанаву суннатҳо ва ҷашнҳои миллии мардуми куҳанбунёди мо эҳё гардида, арҷгузорӣ ба онҳо сол ба сол меафзояд. Зеро ин ҷашнҳо ёдгоре аз ниёгони ориёии мо буда, мардуми тоҷик онҳоро ҳамчун ҷузъи ҷудонопазири фарҳанги чандинҳазорсолаи худ ва ба сифати дурдонаҳои гаронбаҳои маънавӣ ҳифз намудааст. Ин ҳама ба шарофати заҳматҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аст. 

Соли гузашта Сарвари давлат дар Паёми табрикии худ  ба  муносибати  ин  ҷашни  аҷдодӣ иброз доштанд: «Ниёгони мо панҷоҳ шабу панҷоҳ рӯзро то Ҷашни Наврӯз ҳисоб карда, Садаро таҷлил мекарданд. Яъне, Сада ҷашни омодагӣ ба Наврӯз буда, ин ду ҷашни қадимӣ ба ҳам тавъам мебошанд. Мувофиқи сарчашмаҳои таърихӣ, сабаби Сада номгузорӣ шудани ин ҷашн низ дар ҳамин аст».

Ҳамчунин, ба муносибати ин ид дар боғи Фирдавсӣ намоиш- фурӯши ниҳолҳои мевадиҳандаву ороишӣ ва гулу буттаҳо баргузор гардид.

Қобили зикр аст, ки дар кишвар дар канори ҷашнҳои Наврӯзу Меҳргон ба эҳёи Иди Сада чун ҷашни пайванди инсон ва табиат таваҷҷуҳи зиёд зоҳир мешавад. 

 

Шаҳбоз АБРОР, «Ҷумҳурият»