Пири журналистикаи тоҷик. Месазад ин таъбирро дар шахси Самандар Искандаров баён дошт. Зеро ӯ аз зумраи нафаронест, ки як умр баҳри саодати халқ авроқи сафед рангин кардааст. Солҳо дар рӯзномаҳои «Тоҷикистони советӣ» (ҳоло «Ҷумҳурият»), «Минбари халқ» ва «Омӯзгор» фаъолият намуда, ҳоло муҳарририи маҷаллаи илмӣ – таҳлилии «Қонунгузор» ва китобдории Маркази миллии қонунгузории назди Президенти кишварро ба уҳда дорад.

Рӯҳи хастанопазири қаҳра-мони мо аз қуввату қудрати қалам аст. Ҳамин аст, ки дар 75 - солагӣ ҳам қалам миёни ангуштони ӯ печутоб хӯрдаву рӯи саҳфа ҳунарнамоӣ мекунад. Публитсист баҳри иҷрои рисолате, ки бар дӯш дорад, дастоварду пешрафт ва ноҷӯриҳои ҷомеаро ба риштаи таҳлил мекашад. 

Самандар Искандаров солҳо мудири шуъбаи иқтисод, давлат ва сиёсати рӯзномаи «Ҷумҳурият» буд. 

Мавзӯъҳои баррасинамудааш перомуни шаклҳои нави хоҷагидорӣ ва соҳаҳои иқтисодиёту ҳуқуқ аз аҳамияти вижа бархӯрдор буданд. Масоили марбут ба соҳаи маориф, махсусан мактабҳои олиро, мӯшикофона баррасӣ намудааст. 

Тарҷумонӣ низ ҷузъи ҷудонашавандаи фаъолияти ӯст. Солҳои зиёд дар Эрону Афғонистон ба ҳайси тарҷумон фаъолият дошт. 

Хизматҳои шоёни Самандар Искандаров ҳам аз ҷониби ҳукумати вақт бо ордени Ситораи Сурх (1986), Грамотаи фахрии Президиуми Шӯрои Олии ИҶШС (1988),  медалҳои 70-солагии КМ ПК ИҶШС (1988), медали Ҷанговари башардӯст (1986), «Шараф» (1998) ва нишонҳои Аълочии матбуоти Тоҷикистон ва ғайра қадр шудааст.  

Асарҳояш бо номҳои «Бозтоби замон», «Шинохт ва дармони бемориҳои рӯҳӣ», «Раҳовард», «Ғаюр Сафаров: ба Ватанам сарбозӣ мехоҳам», «Роғун – арсаи номус» ва «Нанг» - ро хонандагон хуш пазируфтаанд. 

 

Меҳрангез ҚОДИРОВА, 

«Ҷумҳурият»