Бахшида ба 110-солагии шоири маъруфи тоҷик, Қаҳрамони Тоҷикистон устод Мирзо Турсунзода раиси ноҳияи Шаҳринав Ҷаббор Носирзода қарор дод, ки гӯшаи ноободеро, ки он ҷо ҳайкали шоир меистод, ба гулбоғ табдил диҳад, то тамошогоҳи пиру ҷавон гардад. Бунёд ва азнавсозии ин иншооти барои ноҳия хеле муҳим 2 моҳ давом ёфт.  

Ҳар боре, ки ба он гӯша назар мекардед, дар байни коргарону ороишгарон чеҳраи шинос - раиси ноҳияро медидед, ки бо сарулибоси корӣ баробари онҳо кор мекарду ҳамроҳашон дар як дастархон нон мехӯрд. 

Воқеан, раис ба ваъдааш вафо кард. Гулбоғи зебову дилорои устод то рӯзи ҷашни шоир мавриди баҳрабардорӣ қарор гирифт. Мавриди зикр аст, ки маросими ҷамъбасти Озмуни ҷумҳуриявии Нашрияи расмии Ҷумҳурии Тоҷикистон – рӯзномаи «Ҷумҳурият» дар якҷоягӣ бо мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии шаҳрҳои Ҳисор, Турсунзода ва ноҳияи Шаҳринав дар ин гулбоғи дилрабо бо иштироки аҳли зиё, аз ҷумла меҳмонони хориҷи кишвар, бо шукӯҳи хосса таҷлил гардид, ки то дер аз хотираҳо зудуда нахоҳад шуд.  

Ривоят мекунанд, ки ҳазрати Умар марде будааст, фурӯтан, ҳайрхоҳу дардошно, накукору беозор. Овозаи хоксории ӯ аз Машриқ то Мағриб расида будааст. Ҳокими ҳамсоядавлат ин ҳамаро ривоят ва ё афсонаи аз ҳақиқат дури ҳамсафонаш пиндошта, ба хотири дақиқ кардани он ҳама гуфтаҳо бе хабари расмӣ азми сафари кишвари мусулмононро мекунад. Чун ба қаламрави халифат ворид мешавад дар роҳ бо гурӯҳи даравгарон рӯ ба рӯ мешавад. Онҳо дар ҳавои тафсони тоқатфарсо ба гандумдаравӣ машғуланду каме дуртар аз онҳо марде оғуштаи обу арақ рост истода корфармоӣ мекард. Пас аз салому шиносоӣ ҳоким халифаи давлати мусулмонон будани ҳазрати Умарро фаҳмида бо таҳайюр мегӯяд: «Ҳазрат, дар наздатон дарахти сояафкан қомат рост кардааст. Чаро Шумо аз сояи ӯ баҳравар нагардида, зери офтоби сӯзон истодаед?»  Ҳазрати Умар дар ҷавоб мегӯяд: «Магар аз рӯи инсоф мебуд, ки мани корфармо дар зери дарахти соядор истода, фармонфармоӣ кунаму ин мардум ҷон дар азобу ташналаб зери шуои сӯзони Офтоб ситам кашанд».

Чунин сифатҳои дилсӯзию хайрхоҳӣ, родмардиву ҷонфидоиро ҳар яки мо борҳо дар рафтору гуфтор ва амалҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон  эҳсос намудаем. Ҳар сафари Сарвари давлат ба шаҳру ноҳияҳои кишвар аз боздид ва дастгирии моддиву маънавии ятимону пирони барҷомонда оғоз меёбад. Агар дуруст бингарем, дар асл Пешвои миллат барои сила кардани сари кӯдакони аз падару модар маҳруммонда меоянд. Чунин сиёсат - дардошно будани Сарвари кишвар ҳамарӯза садҳо нафар сарварони шаҳру ноҳияҳо, вазорату кумитаҳо ва тоҷирони саховатпешаро баҳри ободу сарсабз гардондани кишвари хеш ва некуаҳволии халқи азизамон, бахусус оҷизону ниёзмандон, ҳидоят мекунад. 

Яке аз пайравону шогирдони мактаби сиёсии Пешвои миллат Ҷаббор Носирзода мебошад. Ӯ ҷавонмардест ботамкин, дардошною дурандеш, накукору дӯстдори халқу Ватани азизаш. 

Дар арафаи Иди Ғалаба падари 102 - солаам, ки маъюби Ҷанги Бузурги Ватанӣ ҳастанд, ба ман занг зада гуфтанд: «Зуд ба наздам ҳозир шав!» Намояндаи Президенти мамлакат бо ҳамроҳии раиси ноҳия Ҷаббор Носирзода барои супурдани туҳфаи Пешвои миллат ва табрикот ба муносибати Иди Ғалаба ташриф оварданд.

Падар нахуст дасти дуо бардошта, дар ҳаққи Пешвои миллат барои ғамхориҳои ҳамешагиашон дуои нек карданд. Сипас, ба раис рӯ оварда гуфтанд: «Раис, дар муддати ним сол бори чорум аст, ки ба аёдати ман меоед, ташаккур ба Шумо!»

Дар баробари дуоҳои сабзи мардум мо низ дуогӯи саломативу сарбаландии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва пайравони воқеии ӯ ҳастем. 

 

Абдулҳафиз ҚОДИРӢ, 

Арбоби шоистаи санъати Тоҷикистон