Истиқлолият ва давлатдории миллӣ аз ҷумлаи арзишҳои беназире ба шумор мераванд, ки 30 сол муқаддам миллати шарафманди тоҷик баъд аз ҳазор соли парокандагӣ ба он мушарраф гардид. Дар оғози Истиқлолияти давлатӣ бо дасисаи душманони дохилию хориҷӣ вазъият дар мамлакат тавре шакл гирифт, ки ҳар лаҳза хатари аз даст додани ин неъмати олӣ ва аз байн рафтани давлатро таҳдид мекард. Хушбахтона, чунин вазъи ногувор бо фазли Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон танзим шуд ва минбаъд пояҳои Истиқлолияти давлатӣ таҳким ёфта, мардум ба зиндагии осоишта ва рӯзгори пурсаодат даст ёфтанд.

Ҳоло ки мо дар партави сиёсати хирадмандонаю бунёдкоронаи Пешвои муаззами миллат бо вусъат бахшидани корҳои созандагӣ ба Ҷашни 30-солагии Истиқлолияти давлатӣ наздик мешавем, гузаштаи давлатсозии навинамон пеши назар меояд. Чун ин давраро дар хотироти хеш варақ мезанем, бори дигар ба ёд меояд, ки дар ибтидо давлати соҳибистиқлоли тоҷик вазъи ногуворе дошт ва имрӯз бо файзу хиради Президенти маҳбуби мамлакат як кишвари рӯ ба рушд ва соҳибэътибор дар арсаи байналмилалӣ гардидааст. 

Аз  нигоҳи  ҳуқуқӣ,  истиқлолият бо принсипҳои гуногун ва институтҳои ҳуқуқи  конститутсионӣ, ба  монанди  соҳибихтиёрии   пурра, субъективӣ будани ҳуқуқи байналмилалӣ, тақсимоти ҳокимияти  давлатӣ, ҳолати ҳуқуқии шахсият инъикос меёбад. Соҳибихтиёрӣ бошад, маънои  волоият, ҳокимият ва  ҳукумрониро дорад. Яъне, волоият аз  қувваҳои беруна ва  мустақилона  амал  кардан  дар   дохили  кишвар аст. 

Дар  замони  муосир  соҳибихтиёриро  ба  давлатӣ, миллӣ, шахсият ва   шаҳрвандӣ  тасниф  менамоянд.  Соҳибихтиёрии давлатӣ ин  сифатҳои  ҳуқуқии  ҷудонашавандаи   давлат  буда,  мустақилияти  сиёсӣ-ҳуқуқӣ, ҷавобгарӣ ва арзиши  баланди субъекти ҳуқуқи  байналмилалӣ, тобеъ  набудан  ба  давлати  дигар,  баробарҳуқуқии  давлат  ва  мустақилона  амал  намудани  онро  дар  сатҳи  байналмилалӣ  ифода   менамояд.

Қобили зикр аст, ки айни замон дар баробари дигар самту соҳаҳои хоҷагии халқ, дар кишвари соҳибистиқлоли мо низоми ҳуқуқӣ низ рушд карда, қонунсолорӣ ва адолати иҷтимоӣ таъмин гардидааст. Истиқлолияти давлатӣ дар заминаи базаи меъёрии ҳуқуқии устувор (аз Конститутсия то ба санадҳои зерқонунӣ) мустаҳкам гардида, зарфи 30 соли соҳибистиқлолӣ беш аз 400 қонун, 20 кодекс ва ҳазорҳо санадҳои зерқонунӣ қабул шудаанд.

Дар шароити  кунунӣ таҳкими истиқлолият, устувор гардондани пояҳои давлат ва боз ҳам баланд бардоштани сатҳу сифати зиндагии мардум дар авлавияти сиёсати Ҳукумати ҷумҳурӣ қарор дорад. Дар ин замина, ҳар як сокини мамлакатро зарур аст, ки бо ҷонибдорӣ аз сиёсати саодатофари роҳбарияти олии кишвар барои ободии ин Ватани биҳиштосо аз худ нақше боқӣ гузорад. Муҳимтар аз ҳама, тавре Пешвои муаззами миллат ҳамеша таъкид медоранд, дар ҷаҳони ноороми муосир зиракии сиёсиро аз даст надиҳем ва арзишҳои истиқлолу ваҳдати миллиро ҳифзу таҳким бахшем. Дар ҳоле ки вазъият дар минтақа ва ҷаҳон торафт мураккаб мегардад, пойбанди ҳамин аслҳо будан пойдории сулҳу субот ва таъмини зиндагии шоистаи моро кафолат медиҳад.   

А. ИСКАНДАРЗОД,  

судяи суди ноҳияи Сино