Бузургон китобро манбаи дониш, тавоноӣ ва роҳи пешрафту музаффарияти инсон ба қалам додаанд. Шахсе, ки бештар китоб мехонад, сатҳи дониш ва сухандонию нутқаш баланд мегардад. Бе хондани китоб ба ҷаҳони илму маърифат пайвастан ғайриимкон аст. Гузаштагони мо аз қадим китобро азиз дошта, онро устоди бемузду миннат меҳисобиданд. Аз ин ҷост, ки давлату Ҳукумати кишвар, бавижа Пешвои муаззами миллат, ба китобхонии наврасон чун заминаи асосии хушбахтию пешрафт эътибори ҷиддӣ дода, дар ин самт иқдомҳои бунёдӣ  пеш гирифтанд. Ба роҳ монда шудани Озмуни ҷумҳуриявии  «Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст» тадбирест, ки дари ганҷинаҳои нуҳуфтаи маънавиётро ба рӯи насли нав боз месозад. 

Зеро солҳои охир бо сабаби рушди технологияи навин  зиёд шоҳиди муносибати бепарвоёнаи волидону омӯзгорон нисбат ба сатҳи китобхонии мактаббачагон мегардем. Қариб ҳеҷ кас аз наврасон намепурсад, ки кадом асари бадеиро мутолиа намуд. Вазъ то ба ҷое расид, ки хонанда, ҳатто, китобҳои машҳури олами илму адабро ном гирифта наметавонист, чи расад ба хондани он.  Бинобар ин, ҷорӣ гардидани озмуни мазкур дар саросари ҷумҳурӣ, бо мукофотҳои баланди ҳавасмандӣ сарфароз гардондани иштирокдорон дилҳои яхбастаи китобхониро об намуд. Инак, соли сеюми озмун ҷамъбаст гардид. Баробари ғолибон қариб кулли иштирокдорон бо мукофоту ифтихорномаҳо қадр шуданд. Бовар дорам, ки хароҷоти озмун баъди ба кору фаъолият даст задании ғолибони соҳибистеъдоди он даҳчанд ба давлат бармегардад. Ин озмун барои рушди баркамоли маънавии насли нав заминаи бениҳоят бузургро гузошт. Ин қадар китобе, ки иштирокдорони озмун хонданд, ба вусъати тафаккур ва болоравии фаҳму дарки онҳо такони ҷиддӣ мебахшад. Тавассути мутолиаи асари бадеӣ баду неки зиндагиро дарк менамоянд. Ҳамчунин, аз ҳизбу ҳаракатҳои иртиҷоӣ ва кирдорҳои номатлуб канораҷӯйӣ мешавад. Зеро китоб, пеш аз ҳама, касро намегузорад, ки ба амалҳои зараровар даст зада, оворагард шавад. Гузашта аз ин, пайвастагӣ ба китоб дар дили кас меҳру муҳаббат нисбат ба Ватан, муқаддасоти миллӣ ва эҳтиром намудани падару модар ва арзишҳои миллиро бештар месозад.

Ҳоло баргузории озмуни «Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст» ба маъракаи ҳамагонӣ табдил ёфта истодааст. Ҳамасола фикру мулоҳизаҳои зиёде доир  ба он манзур мешаванд ва ин чорабинӣ торафт мукаммалтару боҳашаматтар  мегардад. Аз ин рӯ, ман ҳамчун як омӯзгори собиқадор пешниҳод дорам, ки  дар муассисаҳои таҳсилоти миёнаи умумӣ ҷорӣ намудани меъёри китобхонии хонандагон аз рӯйи мувофиқати мазмуну мундариҷаи китоб ба синну соли наврас аз манфиат холӣ нест. Агарчи ин меъёр ба хоҳиши хонандагон ҳам набошад, онҳоро бо ин тариқ ба мутолиаи асарҳои бадеӣ водор месозад, завқи бадеӣ ва илмдӯстиашонро баланд мебардорад. Ин меъёрро ба муҳлати гуногун - якмоҳа ё семоҳа тақсимбандӣ намуда, аз хондани як ё ду асар оғоз  намудан мумкин аст. Хонандагоне, ки қариб тули сол асаре мутолиа намекунанд, бо ҷорӣ гардидани чунин талабот дар зарфи як ё се моҳ китобе мехонанд. Ба ин васила олами ботинии онҳо ғанӣ гардида, ҳам барои иштирок дар  озмуни ҷумҳуриявӣ имконият пайдо мекунанд.  

 

Манзура ДОВУДОВА, 

омӯзгори МТМУ №17 - и шаҳри Ваҳдат