Он чи дар Паём барои фарҳангиёни мамлакат муҳим ба шумор меравад, он аст, ки нисбат ба масъалаҳои таърихиву фарҳангии мамлакат як силсила нуктаҳои ҷолиб баён гардид. 

Аз ҷумла, ба олимони ҷомеашинос ва зиёиёни эҷодкор тавсия дода шуд, ки дар шароити ҷаҳонишавӣ бо мақсади ҳифзи арзишҳои миллӣ, таъриху фарҳанг ва забону адабиёти миллати куҳанбунёдамон дар роҳи ба ҷаҳониён ҳарчи бештар муаррифӣ кардани таърих, тамаддун ва фарҳанги халқи тоҷик рисолати шаҳрвандиву миллии худро ба таври шоиста иҷро намоянд. 

Дар Паём,  ҳамчунин, эҳёи арзишҳои миллӣ ва ҳифзу тарғиби ёдгориҳои таърихиву фарҳангӣ барои баланд бардоштани руҳияи ватандӯстиву ватанпарастӣ ва худогоҳиву хештаншиносии мардум, хусусан наврасону ҷавонон, омили бисёр муҳим дониста шуд. 

Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барҳақ зикр намуданд, ки ҳоло дар ҷомеаи мо насли нави соҳибистеъдод, илмдӯст ва фарҳангпарвару забондон ба камол расида истодааст ва мо бояд онҳоро аз ҳар ҷиҳат дастгирӣ намоем.

 

Давлат САФАРЗОДА,

муовини вазири фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон