Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамчун асосгузори давлати навини тоҷикон ва муаррифгари асили миллати тоҷик дар арсаи байналмилалӣ ҷойгоҳи хосса доранд. Cарвари давлат барои миллат ва Ватани мо, баҳри нигоҳдории сулҳу оромии кишвар, таъмини шароити зиндагии арзанда барои тамоми сокинон, аз ҷумла насли ояндасоз, заҳмату талош ва хизматҳои арзишманд кардаанд. 

Саҳифаҳои таърих шоҳиданд, ки дар даврони бесарусомониҳо, рӯзгори нобасомон ва шикастаруҳии мардуми мо тақдир башорати баргузории Иҷлосияи шонздаҳуми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистонро ҳамчун ҳадияи таърих ва пайки наҷот ба миллати тоҷик ато кард ва ҷараёни ин анҷумани саодати халқ ҳодиву раҳкушову раҳнамо ва мубашшири ин наҷотро ҳамчун туҳфаи олитарини тақдиру сарнавишти миллати тоҷик дар симои фарзанди сарсупурдаи хеш – Эмомалӣ Раҳмон насиб гардонд. Муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо дилу нияти нек зимоми идораи давлатро дар замони бениҳоят ҳассос, ки хавфи пароканда шудан ва аз байн рафтани миллат эҳсос мегардид, бар уҳда гирифтанд ва дар як муддати кӯтоҳ шуълаи умедро ба фардои дурахшон дар қалби ҳар як фарди миллат фурӯзон намуданд. 

Андешаҳои созандаи Пешвои миллат омили пешбаранда ва такмилдиҳандаи давлати миллии тоҷикон буда, аз марҳилаҳои аввали соҳибистиқлолӣ то имрӯз ба ҷавонон ва сиёсати давлатии ҷавонон таваҷҷуҳи хосса зоҳир менамоянд. 

Президенти кишвар принсипҳои бунёди сиёсати давлатии ҷавононро бо набзи замон ва руҳи ҷавонон мувофиқ сохта, дар доираи сиёсати созанда ваҳдати миллиро миёни ҷавонон густариш бахшиданд, меҳнати ҳалол ва интизоми қатъиро бунёд гузоштанд, робитаҳои судбахшро бо кишварҳои мутамаддин дар самти ҳамкориҳои ҷавонон боло бурданд ва шаклҳои нави фаъолияти ҷавононро роҳандозӣ намуданд. 

Яке аз дастовардҳои асосӣ ва бузурги ҷавонон дар замони соҳибистиқлолӣ таваҷҷуҳи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нисбат ба ҷавонон ва ҳамчун самти афзалиятнок донистани сиёсати давлатии ҷавонон мебошад. Новобаста аз вазъи душвори таърихӣ Пешвои миллат нисбат ба масъалаҳои ҳаёти ҷавонон, аз ҷумла беҳбудии вазъи таълиму тарбия, соҳиби ихтисос, касбу ҳунар, бо ҷойи кор таъмин гардидан ва мавқеи хосса пайдо намудани онҳо дар ҷомеа таваҷҷуҳи махсус зоҳир менамоянд. 

Ҷумҳурии Тоҷикистон баробари ба даст овардани Истиқлоли давлатӣ зарурати ногузири ташаккул ва амалӣ намудани сиёсати давлатии ҷавононро пазируфтааст. Баъди 6 моҳи Истиқлоли давлатӣ аз ҷониби Шурои Олӣ қабул гаштани Қонун “Дар бораи сиёсати давлатии ҷавонон”, ки 13 марти соли 1992 сурат гирифтааст, далели ин гуфтаҳо мебошад. Ҷумҳурии Тоҷикистон миёни Иттиҳоди Давлатҳои Мустақил яке аз аввалинҳо шуда ин қонунро қабул кардааст. Ин бори дигар собит месозад, ки Тоҷикистон дар таҳкими сиёсати давлатдорӣ ва бунёди ҷомеаи демократии ҳуқуқбунёд ташаккули сиёсати ҷавононро яке аз самтҳои асосии стратегии фаъолият медонад. 

Беш аз 30 сол аст, ки ҷавонони тоҷик бо шукргузорӣ аз фазои ободу озод, пуштибонӣ аз сиёсати Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар роҳи бунёд ва эҳёи давлати навин, ваҳдату ҳамбастагии саросарӣ, ҳифзи муқаддасоти миллӣ ва муаррифии кишвар дар арсаи байналмилалӣ талошу ташаббусҳои беназирро устуворона пеша намудаанд. 

 

Беҳрӯз НИЁЗОВ, 

Насаб МАМАДБЕКОВА, 

устодони Донишгоҳи давлатии молия ва иқтисод