Дар кишвар  сол ба сол   пешравиҳои зиёде ба назар мерасанд.

Бахусус, ободии пойтахти мамлакат – шаҳри Душанбе, ки ин худ, дар умум, аз пешравии миллат шаҳодат медиҳад. Дар кӯчаю хиёбонҳои пойтахт дигар нақлиёти куҳнаро намебинем. Хеле боз автобусу  троллейбусҳои нав ба нави  мусофирбар  ба халқ хизмат мерасонанд. Мутаассифона, дар рафтори баъзе ронандагони нақлиёти ҷамъиятӣ ва ҳам мусофирон камбудиҳо  ба назар мерасанд. 

 

Ин ҳолат яке аз мушкилиҳои доғдоркунандаи шаҳрнишинист, ки бояд пайгирӣ шавад. Ба ҷойи бартараф шудани мушкилӣ, баръакс дар хатсайрҳои мусофирбари шаҳри Душанбе ҷангу ҷанҷол, дағалгуфторӣ миёни мусофиру ронанда ё худи мусофирон ба миён меояд. Доир ба ин, назари чанде аз мусофиронро пурсидем. 

Аминҷон Раҳматзода, донишҷӯи Донишгоҳи миллии Тоҷикистон, гуфт:  “Дар нақлиёти ҷамъиятӣ, ки мо ҳамарӯза аз он  истифода менамоем, шоҳиди рафтору гуфтори нохуби ронандагон ва ҳам мусофирон мешавем. 

Дар натиҷаи аз ҳад зиёд савор кардани  мусофирон ба дохили нақлиёт, ки ин қобили қабул нест, дағалрафторӣ байни мусофирон ва пулчин ё ронанда  сар мезанад. Ин аз он гувоҳӣ медиҳад,  ки  баъзе ҷавонон нисбат ба  калонсолон  эҳтиром намегузоранд. Бар замми ин, баъзан мактаббачагон ба ҳайси  пулчин  кор мекунанд.  Ин амал ба наврасон таъсири манфӣ расонда, онҳо ҳам калимаҳои қабеҳро  нисбат ба  калонсолон ба забон меоранд. Аз тарафи дигар баъзе мусофирон ҳам намедонанд, ки дар нақлиёти ҷамъиятӣ бояд чӣ гуна рафтор намоянд. Бо телефон баланд гап мезананд, сақич мехоянд  ва  ба рафтору гуфтори бетартибонаю бемаънӣ машғул мешаванд”. 

Дар хусуси гузаштани дарсҳои тарбиявию  маърифатӣ бо ронандагони нақлиёти ҷамъиятӣ ба  масъулони  КВД “Душанбенақлиётхадамотрасон” муроҷиат намудем.   

Набӣ  Мирзоёров, муовини директори  ҶДММ «Муҳаммадҷон Д», гуфт, ки оид ба  муносибати ронандагон нисбат ба  мусофирон, либоси ягонаи корӣ, тартиби мусофирсаворкунӣ ва тозагии дохили нақлиёт  ҳамарӯза корҳои фаҳмондадиҳӣ  бурда мешаванд. Аммо, бо вуҷуди ин, дар нақлиёти ҷамъиятӣ нофаҳмии зиёд  миёни ронандагону  мусофирон ба миён меояд. Дар чунин ҳолатҳо мо вазифадорем, ки ин мушкилро бартараф созем. Агар мушкилӣ тариқи телефон ҳалли худро наёбад,  мо  инро дар дафтарчаи бақайдгирӣ  сабт намуда,  ҳамроҳ бо ронандагон суҳбат  мекунем. 

Нақлиётҳои ҷамъиятие, ки имрӯз фаъолият доранд, танҳо барои хизмати халқ равона шудаанд. Шахсе, ки ҳамчун ронанда дар идораи мо кор мекунад,   бояд ба талаботи корхона ҷавобгӯ бошад. Мо ҳамарӯза  рафти кори ронандагонро  назорат мебарем ва нисбат ба  мушкилиҳои байни онҳову мусофирон чора меандешем.  Ҳамаҷониба кӯшиш менамоем, ки  хатсайрҳои идора  аз рӯйи тартиб ва талабот кори худро анҷом диҳанд. Ҷавононе,  ки  таҷрибаи корӣ надоранд,   аз ронандагони калонсол чанд муддат сабақ  меомӯзанд, – изҳор дошт  ӯ.

Ба гуфтаи Моҳинав Ҳалимова, зани солхӯрдаи сокини пойтахт, ҳар гоҳе, ки вориди нақлиёт мешавад аз ҷониби мусофирон ва ҳам ронандаю пулчин эҳтиром мебинад. Мутаассифона,  баъзан вақт дучори дашномҳои сахту қабеҳ низ, мегардад. 

Сарфи назар аз корҳои фаҳмондадиҳӣ муносибати ронандагону  мусофирон бояд дар чорчӯби фарҳангу одоби миллӣ сурат гирад, то боиси нороҳатии дигарон нагардаду шаҳомати шаҳрнишинӣ  доғдор. Зеро муносибат дар дохили нақлиёт чун маконҳои дигари ҷамъиятӣ масъулияти инсонию ахлоқиро тақозо менамояд. Яъне, рафтору гуфтори шоистаи ҳар як фард, бахсус дар нақлиёти ҷамъиятии шаҳр, на танҳо масъулияти ронандаву кондуктор, балки масъулияти ману мост.

 

Замира МИРАКОВА,

таҷрибаомӯзи «Ҷумҳурият»