Варзиш дар ҳаёти инсон ҳамчун омили тавонои таҳкими дӯстӣ ва ҳамкории на танҳо варзишгарон, балки халқҳову давлатҳои зиёд маҳсуб мешавад. Илова бар ин, варзиш барои насли ҷавон ҳамчун мактаби ҷаҳонфаҳмӣ, тарғиби арзишҳои олии инсонӣ, аз қабили дӯстию бародарӣ, сулҳу озодӣ, эҳтиром ба халқу миллатҳо, хизмат мекунад.

Эмомалӣ РАҲМОН

 

Воқеан, тарбияи ҷисмонӣ ва варзиш ҳамчун тамаддун ва фарҳанги ғановатманд бо арзишҳои олии худ давоми асрҳо то инҷониб дар ташаккули худшиносӣ, ҳамбастагиву муттаҳидии халқу миллатҳо нақши бағоят бузург бозида истодааст. Агар ба осори гузаштагонамон назар афканем, дар даҳҳо тадқиқоту асарҳо собит гаштааст, ки тоҷикон ба варзиш муносибати хоса дошта, табиатан дӯстдори варзишанд. Ҳамин  аст, ки бо талошҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон солҳои соҳибистиқлолӣ варзиш дар ҷомеа хеле тавсеа ёфта, навгониву дигаргуниҳои зиёд дар соҳа ба вуқуъ омаданд.

Бешак, тули сӣ соли сипаригашта чун кулли соҳаҳо варзиш ба пешравиҳои назаррас ноил гашт. Тавре шоҳидем, солҳои охир аз рӯи намудҳои гуногун дар кишварамон мусобиқаҳои сатҳи баланди ҷаҳонӣ доир мегарданд, ки аз фазои осоиштаву бунёдкоронаи Тоҷикистони соҳибистиқлол гувоҳӣ медиҳанд. Дар ин баробар, варзишгарони тоҷик  бо иштироки фаъолонаву натиҷаҳои назаррас тавассути иштирок дар чорабиниҳои бонуфузи варзишӣ дар гӯшаҳои мухталифи олам ба ҷаҳониён музаффариятҳои даврони соҳибистиқлолиамонро муаррифӣ намуда, рисолати бузурги варзишро дар баҳамории халқу миллатҳо собит менамояд. Ба ибораи дигар, имрӯз варзиши тоҷик аз ин доира берун омада, дар ҳамбастагии миллату кишварҳо нақши муассир мегузорад. Кишварамон ба макони чорабиниҳои бузурги варзишӣ мубаддал гаштааст, ки дар баробари аҳамияти варзишӣ доштан, аҳамияти баланди сиёсӣ дорад. 

Дар мисоли ягона боргоҳи олии риштаи варзиши кишвар - Донишкадаи тарбияи ҷисмонии Тоҷикистон ба номи С. Раҳимов медонем, ки аз файзи Истиқлоли давлатӣ ва дастгириҳои пайвастаи Сарвари давлат аз давраи таъсисаш 50 сол инҷониб ҳамчун манбаи омода намудани мутахассисони соҳаи варзишу варзишгарони касбӣ дар пешрафти соҳа рисолататашро ба таври шоиста иҷро намуда  истодааст.  

Умуман, даврони  истиқлол як саҳифаи дурахшон, руҳу равони тоза ва нерую тавони нав дар таърихи инкишофи варзиши кишварамон гардид. Бешак, имрӯз корномаҳои ғолибони мусобиқаҳои ҷаҳонӣ, байналмилалӣ, минтақавию ҷумҳуриявӣ собиқ хатмкардаҳову дастпарварон ва донишҷӯёни ин боргоҳи муқаддас, аз қабили Шералӣ Бозоров, Муҳаммад Абдураҳмонов, Дилшод Назаров, Расул Боқиев, Мавзуна Чориева, Парвиз Собиров, Шералӣ Достиев, Акмалиддин  Каримов, Анвар Юнусов, Дилшоду Фарҳод Восиевҳо, Абдурауф Мӯсоев, Темур Раҳимов, Сомон Маҳмадбеков, Шаҳриёр Даминов, Беҳрӯз Хоҷазода, Хушқадам Хусравов ва дигарон, ки шаъну эътибори  кишварамонро  дар арсаи  ҷаҳонӣ баланд бардошта истодаанд, мояи ифтихори тоҷикистониён гардидааст.   

Фаромӯш набояд кард, ки ҳамаи дастовардҳо, чи дар соҳаи варзиш ва чи дар дигар соҳаҳо, аз баракати Истиқлоли давлатӣ, Ваҳдати миллӣ ва сиёсати дурандешонаву оқилонаи Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон маншаъ мегиранд. Аз ин нуқтаи назар, мо бояд дастовардҳои Истиқлоли давлатиро қадр ва ҳифз намуда, ба варзиш чун як рукни муҳими фарҳангамон рӯ орем. Зеро варзиш ба мо зебоиву солимиро ато менамояд.   

 

Умед АЗИЗЗОДА, 

устоди Донишкадаи тарбияи ҷисмонии 

Тоҷикистон ба номи С. Раҳимов