Истиқлоли давлатӣ барои мо имкон фароҳам овард, ки роҳи имрӯзу ояндаи миллат ва пешрафти минбаъдаи кишвари азизамонро ба сӯи ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ интихоб намоем. Ин неъмати бебаҳо меъёрҳои ҷомеаи шаҳрвандиро таҳким бахшид ва дар як вақт ҳаёти озодонаи ҳар фард ва бахту саодати миллиро таъмин намуд. Соҳибистиқлолӣ барои мо нишони барҷастаи пойдории давлат, бақои миллат, рамзи асолату ҳувият,  идеалу ормонҳои таърихӣ, шиносномаи байналмилалӣ ва шарафу эътибори ба ҷаҳони мутамаддин пайвастани кишвари соҳибистиқлоли Тоҷикистон мебошад. 

Имрӯз аз файзи Истиқлоли давлатӣ миллати тоҷикро тамоми дунё чун миллати тамаддунофар эътироф мекунад. Фарзандони ин миллати барӯманд дар тамоми кишварҳои ҷаҳон дар соҳаҳои гуногун таҳсил ва фаъолият мебаранд. Қариб ҳамаи мамлакатҳои дунё робитаи дӯстию тиҷоратиашонро бо Тоҷикистон пайвастаанд, ки ин ҳама аз файзи истиқлол аст.

Асосгузори  сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон дар як суханрониашон чунин таъкид карданд: «Солҳои охир дар ҷаҳон як силсила тамоюлоти хатарнок, аз қабили таҳдиди терроризми байналмилалӣ, экстремизм, гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир, қочоқи силоҳ ва фаъолияти гурӯҳҳои ҷинояткори трансмиллӣ қувват мегиранд, ки инҳо метавонанд ба оромиву суботи минтақа ва амнияти давлатии кишварҳои алоҳида таъсири ногувор расонанд. Аз ин рӯ, мову шумо бояд якҷоя хатари вусъатёбии ин амалҳои номатлубро пешгирӣ намоем, барои бақои тақдири миллат, таъмини ваҳдати миллӣ ва амнияти давлат, пойдории сулҳу субот ва оромии ҷомеа тадбирҳои мушаххас андешем. Мо сиёсати пойдории сулҳу субот, ризоияти ҷомеа ва ваҳдати миллиро, ки давлати тоҷикро аз нобудшавию миллатро аз парокандагӣ наҷот бахшид, яке аз дастовардҳои бузурги даврони истиқлолият мешуморем».

Воқеан, назаре ба вазъи ҷаҳони имрӯза, бахусус, кишварҳои гирифтори низоъҳои гуногун моро ҳушдор медиҳанд, ки ба қадри дастовардҳои Истиқлоли давлатӣ, сулҳу ваҳдати миллӣ беш аз пеш бирасем ва онро ҳифзу таҳким бахшем. Зеро, замоне буд, ки диёри тоза ба истиқлолрасидаи мо низ бо дасисаи душманони дохилию хориҷӣ ба гирдоби ҷангу парешониҳо кашида шуд. Ва танҳо талошҳои хастанопазири Пешвои муаззами миллат дар роҳи барқарории сулҳ ва таҳкими пояҳои ваҳдати миллӣ буд, ки имрӯз Тоҷикистони соҳибистиқлол фазои орому осуда дорад ва суръати рушду пешрафти иқтисодӣ дар мамлакат таъмин аст. Гузашта аз ин, Ҷумҳурии Тоҷикистон дар сиёсати хориҷӣ низ ба муваффақиятҳои қобили мулоҳиза даст ёфта, дар шахси Роҳбари башардӯсти худ ҳамчун кишвари ташаббускори сатҳи байналмилалӣ ном баровард.

 

Мубиншех ҚУРБОНОВ, 

прокурори раёсати кадрҳои Прокуратураи генералии Ҷумҳурии Тоҷикистон