Дард шабона шиддат мегирифт ва ҳолам батадриҷ бад мешуд. Зарурати даъвати мошини ёрии таъҷилӣ ба миён омад. Маро ба Маҷмааи тандурустии «Истиқлол» оварданд. Зуд ташхис карданд. Дар вақти ҷарроҳӣ маълум намуданд, ки апендитсит кафида, таъсири бадаш ба дигар узвҳои дарунии атроф расида будааст. Аслан, айб аз худи мо – беморон мебошад, ки дар вақташ ба табибон муроҷиат наменамоем ва барои ҳифзи саломатиамон чораҳои заруриро намеандешем. Ба ман, чун ба худ омадаму ҳолам андак беҳтар шуд, табибон изҳор доштанд, ки агар ин ҳолат рух намедод, барои ҷарроҳӣ табобати пурраи он вақти зиёд сарф намешуд, се рӯз кофӣ буд. Аммо ман ба худ гуфтам, ки, воқеан, аз як беаҳамиятӣ кори табибонро душвор намудаам.

Аз 1-ум то 20-уми сентябр табобат гирифтаму аз он дарди ҷонкоҳ раҳо ёфтам. Бо вуҷуди ин дарк кардам, ки мо на танҳо табибони ҳозиқу меҳрубон дорем, балки инсонҳои соҳиби дили бузург, дилдодагони касбро низ соҳибем. Сарвари маҷмаа Хуршед Рустамзода ҳар саҳар, ҳатто пештар аз табибон, вориди ҳуҷраи эҳёгарӣ мешуд, аз ҳоламон воқиф мегардид, бо пурсишҳои худу посухҳои мо ҳолатамонро дармеёфту тадбир меандешид, ба муолиҷагарон дастурҳои зарурӣ медод. Наметавонам фаромӯш бикунам, ки як саҳар дид, ки пойҳоям варам кардаанд. Чизе нагуфта рафт ва пас аз чанд дақиқа духтури дил, сардори шуъбаи кардиология Парвиз Одинаев омаду доруам дод. Бо як дору варамҳо зуд баргаштанд. Сарвари маҷмаа ба ҳар як бемор суҳбати кӯтоҳ менамуду ба табибон боз роҳҳои беҳтару зудтари муолиҷаро маслиҳат медод. Аз муносибат, кирдораш мушкил набуд, муайян бикунам, ки ӯ дар асл як инсони меҳрубон, табиби ҳозиқ ва ғамхори ҳамаи беморон аст.

Дар ин муддат сардори раёсати тандурустии шаҳр Шарифзода Хушвақт Салим ба беморхона ташриф оварданд ва аз ҳоли мо огоҳ шуданд. Чун ба пурсишҳояш аз мо – беморон посухҳои мусбат гирифтанд, шод гардиданд.

Мехоҳам арзи сипосамро ба мудири шуъбаи ҷарроҳӣ Азамат Исоев, ки таҳти роҳбарии ӯ ҷарроҳии ман сурат гирифт ва ҷарроҳон Саидаъзам Акбаров, Шамсулло Шарифов, Некрӯз Саидов низ ба воситаи гӯшаи «Шаҳрванд»-и рӯзномаи дӯстдоштаам «Ҷумҳурият» иброз намоям. Инчунин, ба анестезиолог Муродалӣ Сиддиқов, ҳамшираҳои шафқат Наргис Иброҳимова, Сурайё Самадова, ташхискунанда бо ултрасадо Идибек Пайков низ, ки дар кори ҷарроҳӣ, табобат ва шифо ёфтанам саҳми арзанда доранд, миннатдории худро баён медорам. Чизе, ки аз ҳама зиёд диққати маро ҷалб кард ва меҳрамро ба масъулони маҷмаа афзуд, ин тозагӣ ва дар сатҳи баланд муносибат кардани кормандони он мебошад. Ба ростӣ, ман дар ҳеҷ беморхонаи шаҳр чунин покизакорӣ ва ғамхорӣ ба беморонро во нахӯрда будам.

Шукр, ки аҳволам, тандурустиам алҳол хуб аст. Албатта, хидмату меҳрубонии сарвари маҷмаа ва кормандони онро ҳаргиз фаромӯш намекунам.

 

Холаҳмади МАҶИД,

Ҳунарпешаи халқии Тоҷикистон,

шаҳри Душанбе