Пас аз бадастовардани Истиқлолияти давлатӣ дар кишвар ҷашнвораҳои миллии мо, ба мисли Наврӯз, Тиргон, Меҳргон ва Сада аз нав эҳё гардида, бошукӯҳ таҷлил мешаванд.  Маҳз дар ин даврон Наврӯз ба ҷашни ҷаҳонӣ табдил ёфта, Меҳргон ва Сада низ барои воридшавӣ ба феҳристи мероси умумибашарии ЮНЕСКО омодаанд. Ин ҷашнвораҳои миллии мо, аслан, мансубият ба ягон дину оин надошта, бештарашон ба табиат марбут мебошанд. Чунончи Наврӯз ба оғози баҳору зиндашавии табиат, Тиргон ба пухта расидани меваҳо, Меҳргон ҷамъоварии ҳосилот ва Сада ба шинондани дарахтону рафъи сардиҳо асоснок гардидаанд. Исфандгон низ, аслан, ба Рӯзи Модар рост меояд ва ҷашни модарон аст, ки сирф ориёист. Лекин бархе камандешон ин суннатҳои волои ниёгони моро ба дини зардуштӣ мансуб дониста, моро оташпараст мегӯянд. Мо ҳеҷ гоҳ оташро намепарастидем, балки онро пос медоштем, то хомӯш нашавад. Вақти он аст, то мо ин суннатҳои қадимии худро эҳё намоем ва аз ҷашнҳои фаромӯшгаштаи Тиргон ва Ялдо низ, ёдовар шавем!

 

Беҳрӯз САЙФУЛЛОЕВ, таърихшинос