Гурезагон  бевосита шоҳиди чунин талошу заҳматҳои Пешвои миллат гардида,  ёриҳои башардӯстона дарёфт мекарданд. Нафарони зиёд аз байни онҳо  ҳанӯз ҳам хотираи он некиҳоро аз ҷониби Пешвои муаззами миллат  чун як шуълаи умеди ҳаёташон  хуб дар ёд доранд. 

Хайрулло Музаффаров,  собиқ раиси муҳоҷирони тоҷик дар вилояти Мазори Шарифи Афғонистон, изҳор дошт, ки оромию осудагии Ватан ва бозгашт ба онро мардуми фирорӣ дар рӯзҳои  ғарибӣ чун обу нон интизор буд. 

–   Соли 1992  дар натиҷаи авҷ гирифтани даргирию хунрезиҳо аз деҳаи Гулистони ноҳияи Қубодиён  600 хонавода аз дарёи Ому гузашта роҳи ҳиҷратро  пеш гирифт. Вақте дар лаби дарё  анбуҳи гурезагон бо азоби алим аз чарху тахтачӯб ва қисмҳои дигари мошинҳои боркаш аз  болои рӯд гузаргоҳ месохтанд, аз болои  сари онҳо  ҷангҷӯён  оташ кушоданд.  Ҳама   дар таҳлука буданду ба соҳили дигари Ому мешитобиданд. Дар ин ҳолат одамони зиёд, аз ҷумла занону кӯдакон, фавтиданд. Он лаҳзаҳои  сангину ҳалокатбор  бисёр аламовар ва дардноканд. Миллат дар  айёми парокандагию  парешонӣ  ба як шахсияти ояндабин   сахт ниёз дошт.  Ҳарчанд бар дӯш гирифтани салоҳияти сарварии давлат дар солҳои даргирию  нобасомониҳо  чун ҷон ба каф гирифтан буд, аз миёни одамони бешумор,  аз қатори вакилони халқӣ ва сиёсатмадорон  бо қадами устувор муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон  ин масъулияти бузургро ба уҳда гирифт. Дар нахустин рӯзҳои роҳбарӣ ва суханрониҳояш ӯ тарафҳои даргирро ба  сулҳу субот даъват намуд.  Баъди сари қудрат омаданаш,   давоми ду-се сол вазъи сиёсӣ ба эътидол омад, – гуфт Хайруллоҳ Музаффаров.

Ҳарфҳои дилсӯзона ва содиқонаи Сарвари давлат   дар мавриди таъмини сулҳу субот ва оромии мамлакат, аз ҷумла  тариқи барномаи «Хоки Ватан»-и радиои «Тоҷикистон»  низ, ҳазорҳо ғариби дур аз зодгоҳро ба зиндагии осудаҳолона дилгарм месохт. «Як бурда ноне, ки дорем, бо ҳам мехӯрем», «То як гуреза ба Ватан барнагардад, худро ором ҳис намекунам»  ва  «Баҳри истиқрори сулҳ  дар Тоҷикистон ва бозгашти ҳамаи гурезаҳо тайёрам ҷони худро нисор кунам» ҳарфҳои мондагоре ҳастанд, ки  дар солҳои вазнину  зиндаҷудоӣ  бо шуҷоатмандӣ аз забони Пешвои миллат гуфта шуданд ва марҳами дили мардуми ғамзада гардиданд.   

Воқеан, гурезагон  маҳз баъди Иҷлосияи тақдирсоз тавонистанд  ба Ватан баргарданду  роҳи зиндагиашонро бо осудагию хушҳолӣ идома диҳанд. Акнун аз баргаштани  онҳо ба Ватан қариб 30 сол пур мешавад, ки бо талоши Пешвои миллат дар аввалин қадамҳои роҳбариашон анҷом ёфта буд. Ин гурӯҳи ҳамватанонамон, ки соли 1992 манзили зисту ҳама дороиро пурра аз даст дода буданд,  баъди бозгашт  на танҳо зиндагии худро барқарор намуданд, балки ободкориҳои бисёр анҷом доданд.  Ҳоло он гурезагон, ки бештар дар деҳаи Гулистони ноҳияи Қубодиён сукунат доранд,  хонаҳои қасргунае  сохтаанд, ки нишони хушбахтию фаровонист. Аксари деҳаҳои ин ҷо ҳусни шаҳрро гирифтанд. Ин ҳама ба шарофати сулҳу субот ва сиёсати инсонпарваронаи Пешвои маҳбуби миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омаданд.

 

Ташрифулло САЪДУЛЛОЕВ, 

“Ҷумҳурият”