Табиист, ки баробари ба Истиқлоли давлатӣ расидани Тоҷикистон дар радифи ҳалли дигар масъалаҳо зарурати таҳияи рамзҳои давлатӣ пеш омад. Вакилони мардумӣ дар Иҷлосияи XVI Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар баробари рамзҳои дигари давлатӣ – Суруди миллӣ ва Нишони давлатӣ оид ба тарҳи Парчами давлатӣ табодули назар карданд. Ниҳоят 24 ноябри соли 1992 Ҷумҳурии Тоҷикистон расман соҳиби аввалин рамзи давлатӣ ва соҳибистиқлолии худ – Парчами давлатӣ гардид. Сипас, дар асоси моддаи 3 Конститутсия Парчам дар баробари Нишони давлатӣ ва Суруди миллӣ яке аз рамзҳои давлатӣ эътироф шуд.

Боиси ифтихор аст, ки яке аз баландтарин парчамҳои дунё дар пойтахти мамлакати мо – шаҳри Душанбе қомат афрохтааст. Бо шукӯҳи хосса парафшон буда, ба чашм нур мебахшаду ба дил фараҳ. Неруву тавоноиро низ, меафзояд ва касро умедвор мегардонад, дар кишвар сулҳ пойдор ва он аз хавфу хатар эмин мебошад. Шукр, ки нисбат ба чанд соли пештар меҳру муҳаббати Парчам дар дилҳои шаҳрвандон бештар ҷой дораду устувортар аст. Кӣ тасаввур мекард, ки рӯзе баландтарин парчам дар пойтахти мамлакати мо бо шукӯҳу зебоӣ бунёд мегардад? Ҳеҷ кас! Ҳеҷ дар зеҳни мо набуд, ки рӯзе Рӯзи Парчами давлатӣ эълон мегардад. Бо дарки ҳамин маънӣ, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳанӯз соли 2009 сазовор ҷашн гирифтани Рӯзи Парчами давлатиро зарур шумурданд, ки нишоне аз шинохти воқеии рисолати муттаҳидкунандаву ҳидоятгари Парчам аз ҷониби Сарвари давлат аст. Дар хусуси Парчами давлатӣ беҳтарин суханҳо ироа мегарданд. Мардум ҳамдигарро бо ин рӯз табрик мегӯянд. Агар Конститутсия бахтномаи миллат бошад, Парчамро метавон сари баланди мардум номид. Бо таҷлил гирифтани Рӯзи Парчами давлатӣ дар қалби ҳар яки мо эҳсоси дӯст доштан ва муқаддас донистани марзу буми Ватан дучанд меафзояд.