номаҳо
Маро ҳам табобат ва ҳам муомилаи хуш даво бахшид
Солҳои охир бо амри тақдир ман озодона роҳ рафта наметавонам, лек ноумед нестам ва худро водор месозам, ки ба шифоёбии оянда бовар кунам.
Баҳри табобати худ пайваста аз ҳар имконияте, ки ҳаст истифода мекунам. Тобистони ҳамин сол ба ман аз тарафи Вазорати меҳнат ва ҳифзи иҷтимоии аҳолии ҶТ роҳхат дар истироҳатгоҳи собиқадорони ҷангу меҳнат ва маъюбон ҷудо намуданд.
Он дар дараи зебоманзари Ромити шаҳри Ваҳдат воқеъ аст. Дар ҳақиқат ҳам хусусияти шифобахшии «Оби зайрон»-ро, ки овозааш пештар ба гӯшам расида буд, дар худ ҳис намудам.
Ман пеш аз табобат дар ин ҷо тамоман ба пой рост истода наметавонистам, лек баъди табобат, аз пои худ истифода мекардагӣ шудам, ки диламро дубора ба зиндагӣ гарм намуд.
Ман солҳои донишҷӯӣ дар ансамбли «Наврӯз»-и ДМТ (собиқ ДДТ ба номи В.И.Ленин) чун кабӯтар дар рақс парвоз мекардам. Тавре дар урфият мегӯянд дунё ба мисли чархофалак аст, дирӯз дар даву тоз будам, имрӯз дар чунин ҳолам, лек ноумед нестам ва бовар дорам, ки чархофалак боз давр зада ба ҷои пешинааш бармегардад.
Вақте барои табобат ҳозир шудам, муомилаи хуши сардор ва кормандони хонаи истироҳат маро хеле рӯҳбаланд намуд. Боварии комил дорам, ки дар шифоёбиам муомилаи хуши кормандони ин хонаи истироҳат ҳам таъсир кардааст. Ба онҳо ташаккур мегӯям.
Аммо зикр карданиам, ки агар истироҳатгоҳ бо таҷҳизоти тиббии замонавӣ, автобус барои кашондани маъюбон, ошхонаи нави замонавӣ таъмин гардад, табобати беморонро боз ҳам беҳтар ташкил кардан мумкин мебуд. Чанд биное, ки аз онҳо танҳо 4 сутуни холӣ мондаасту халос, агар бо зиёд намудани маблағгузории ҳукумат ва саховатмандии соҳибкорон обод гарданд, чандин маъюбе мисли ман ба дарди худ даво меёбанд.
Умед дорам, ки шумо, ташкилкунандагони гӯшаи «Розу ниёз», номаи маро ба чоп хоҳед расонид.
Мавҷигул ШАРИФОВА,
маъюби гурӯҳи аввал, нафақахӯр
Баёни ақида (0) Санаи нашр: №: Мутолиа карданд: 7455
