номаҳо
Боғи истироҳатӣ табъамро хира сохт
Чанде пеш ба аёдати волидайн рафтам. Ёди айёми наврасӣ маро ба сӯйи боғи ошно, боғи истироҳатии шаҳри Истаравшан бурд. Боғ, аммо хушҳолиямро барҳам зад ва табъамро хира сохт. Ин боғ чанд сол қабл зеботарин макони шаҳр, истироҳату фароғат, ҷойи ҳаловату баҳрабардорӣ аз накҳати гулу раёҳин буд. Ҳоло, мутаассифона, дар он ҳатто як гӯшаи ободу зебо боқӣ намондааст. Аз 10-12 таҷҳизоти бозии кӯдакон, ки пешбар буд, ягонтоаш ба чашм нарасид. Ду пояи асосии чархофалаки калон хоре буд дар чашм. Қисмҳои ҷудогонаи ҳамаи ин таҷҳизотро, ба фикрам, дуздида фурӯхтаанд. Замини боғро, ки ҳамшафати бозор аст, аз чор тараф ба соҳибкорон тақсим кардаанд. Сокинони ба боғ ҳамшафат ҳавлиҳои худро аз ҳисоби он хеле васеъ карда, хона сохтаанд.
Ин ҳолати ногувору дилрешкунанда на танҳо ман, балки бисёр сокинони шаҳрро ба ташвиш овардааст. Масъулонро чӣ? Намедонам.
Ҷамшедҷон АЗИМОВ,
шаҳри Истаравшан
Баёни ақида (0) Санаи нашр: №: Мутолиа карданд: 4974
