номаҳо
Агар хомӯш биншинам, гуноҳ аст
Ба зиёрати Хонаи Худо мушарраф гардидам ва маросими ҳаҷро ба ҷо овардам. Дар ин ҷо дарёфтам, ки аксар зоирони кишвари мо маносики ҳаҷ ва одоби онро намедонанд. Медидам, ки дар қиёс ба кишварҳои дигар мо дар ин маврид хеле қафо мондаем. Аз бархе зоирон амалҳоеро мушоҳида менамудем, ки на ба шариати исломӣ ва на ба кирди инсонӣ мувофиқ буд. Ҳатто зикри яке аз онҳоро виҷдонам раво намебинад ва ҳам аз ин амал бисёр шарм медорам. Аммо чӣ кунам, ки агар хомӯш биншинам, гуноҳ аст.
Охир чӣ гуна бигӯям, ки бархе занону калонсолонро эҳтиром намекарданд, озори дили онҳоро раво медиданд? Ва ё ҳаққи ғизои ҳамдигарро мегирифтанд. Пули чанд тан аз зоирро дуздиданд. Миёни зоирон ҷанҷолу хархаша бархост ва танҳо ба ронандаи араб муяссар гардид, ки онҳоро ором намояд.
Бархе аз зоирон намозро дар хонаи Худо намегузориданд.
Чанд зоир мегуфт, ки моро волидон маҷбур фиристоданд, то тағйироти неке дар ахлоқи мо ба вуҷуд ояд.
Кадом яке аз ин амалҳои номатлубро зикр намоям?
Ҳамин тавр, муроди ман аз иншои нома он аст, ки одамони ноогоҳро барои зиёрати Хонаи Худо иҷозат надиҳанду нафиристанд. Ва ё онҳоро се-чор моҳ пеш ба ин сафар омода созанд, имтиҳон кунанд, баъд фиристанд.
А. САЙФУЛЛОҲ,
шаҳри Қӯрғонтеппа
Баёни ақида (0) Санаи нашр: №: Мутолиа карданд: 4041
