ҳуқуқ
ГУМРОҲРО ПАДАРАШ ҲАМ НАБАХШИД
Чанде пеш аз назди бинои суди ноҳияи Синои шаҳри Душанбе мегузаштам. Дидам, ки марди 55 – 60 - солае бо чашмони варамида оҳиста - оҳиста аз зинапояҳои он поён омада, оҳи ҷигарсӯзе кашид. Ӯ худро базӯр дошта, омада ба хараки ҳавлии суд нишаст. Дилам ба ӯ сӯхту наздаш омада пурсидам: ”Акаҷон, маро мебахшеду ба шумо чӣ шудааст, шояд кӯмак лозим бошад?”. Мард худро дигар дошта натавониста, инони гиряро сар дод. Пас аз чанде ба худ омада, лаб ба сухан во намуд: ”Эҳ, хоҳарҷон, чӣ мепурсед. Лаънат ба ман барин падар, ки солҳо айби писарамро пӯшида гаштам. Имрӯз, ки ба хиёнат даст задааст, дигар аз дастам коре бар намеояд”.
- Чӣ кор кардааст, - пурсидам боз.
Гумон доштам, ки касеро ғорат, ё латукӯб кардааст. Лекин маълум шуд, ки ӯ ба Ватан, ба модару миллати худ хиёнат кардааст. Дигар барои таскини дили пирамард сухан ёфта натавонистам. Дар ин ҳолат ба кирдори ин фарзанди нохалаф чӣ ҳам гуфта метавонад кас?
Барои таскини дилаш оҳиста гуфтам, ки “тақдиратон ҳамин будааст, сабур бошед, зеро фарзандони дигаратон муҳтоҷи дастгирию тарбияи шумоянд. Барои онҳо зиндагиро давом додан лозим”. Мард сарашро бо ду дасташ дошта, “шарманда шудам хоҳарҷон, байни дӯстон, хешутаборон, ҳамсояҳо, шарманда”, - мегуфту мегирист.
Баъди каме ором шудан ба дарди дил кардан сар кард. “Комилҷон, писари аз ҳама хурдиро эрка калон кардам. Аз синфи ҳафтумӣ ба дарсҳо намерафтагӣ шуду шабҳо дер ба хона меомад. Ҳарчанд бо муомилаи хуб бо ӯ суҳбат мекардам, насиҳату зорию тавалло менамудам, ба ӯ таъсир намекард. Роҳбари синфашон низ тамоми усулҳои тарбияро ба кор бурд, аммо беҳбудӣ нашуд. Омӯзгорон аз беодобиҳои ӯ ба дод омада, аз ман хоҳиш мекарданд, ки ба дигар мактаб гузаронемаш. “Шояд бо рафиқони хуб ошноӣ пайдо карда, хулқу атвораш дигар шавад”, - мегуфтанд онҳо.
Бо маслиҳати тарафайн ӯро ба муассисаи таълимии дигар гузарондем. Он ҷо низ ҳолаш беҳ нашуда, бо бачаҳои аз худ чанд сол калон ошноӣ пайдо намуд. Ба шуғли дигар пайваст: ҳар шаб ба куҷое ғайб зада, саҳар барвақт бо чашмони варамидаву хунгирифта пайдо мешуд. Барои дарсшиканӣ ва вайрон намудани қоидаҳои мактабӣ ӯро аз ин муассиса низ хориҷ намуданд.
Хулласи гап, бача дар ин муддат чи балоҳоеро ба сарам овард. Гоҳ аз хонаи ҳамсояҳо чизеро медуздиду гоҳе ҷиҳози хонаро мефурӯхт. Маблағи бадастомадаро сарфи маю сигор мекардааст. Соли гузашта ба воситаи Интернет бо мардони номаълуме аз хориҷ шинос шуд, баъди чанд рӯзи гуфтугузорҳо онҳо таклиф намуданд, ки ба Россия биёяд. Ҳамин тариқ, бо “рафиқонаш” аз Россия ба давлати Туркия ва аз он ҷо ба Сурия рафтанд.
Чун аз ин бадкирдорӣ огоҳ шудам, бо азобу шиканҷаҳои зиёд суроғаашро пайдо намуда, ӯро худам аз он ҷо оварда, ба дасти ҳомиёни ҳуқуқ супурдам.
Ман аз он хиҷолатзада нестам, ки ӯро 5 сол аз озодӣ маҳрум карданд, ҷинояткор бояд ҷазояшро гирад. Аз он ҷиҳат азоби рӯҳи мекашам, ки сари вақт пеши роҳи ӯро нагирифтам, шарм кардам, ки ба мақомоти дахлдор дар вақташ хабар диҳам. Акнун ҳам худам азоб мекашаму ҳам ӯ”, - гуфт бо алам мард.
Ӯ кӯдаквор мегиристу дар назарам чунин менамуд, ки тамоми дунё ҳамроҳаш мегиряд.
Ибодат БОЗОРОВА,
директори МТМУ № 95 - и ноҳияи Синои шаҳри Душанбе
Баёни ақида (0) Санаи нашр: 24.12.2018 №: 253-254 Мутолиа карданд: 941
