фарҳанг
КИТОБ. ВАСФИ ГАНҶЕ, КИ НОЁБ АСТ
Беҳтарин падидаи фарҳангӣ китоб аст. Одамони бомаърифати олам китобро чун гавҳари қимматбаҳо, сарчашмаи дониш, воситаи таълиму тарбия ва мероси як насл ба насли дигар пазируфтаанд. Миллати тоҷикро ҷаҳониён, аз замони қадим, тавассути илм, адабиёт ва санъати волояш мешиносанд. Таърихи тоҷиконро маҳз китобҳо ҳифз ва ба оламиён муаррифӣ намудаанд. Аз ин ҷост, ки мардуми мо нисбат ба китоб ва китобдорон боэҳтиром сухан меронанд.
Имрӯз ҳам китоб шиносномаи шоистаи миллати мост. Китобхона бошад, махзани маданияти миллии тоҷик, рукни беназири фарҳанги миллӣ буда, дар ташаккули тамоми бахшҳои ҷомеа нақши бузург дорад.
Китоб ба хонанда маънӣ медиҳад, одамонро ба кору фаъолияти наҷиб моил менамояд, зиндагиро дар назаргоҳашон пурҷило нишон медиҳад. Он ганҷинаи тафаккур аст, махзани умеду орзу, раҳнамо ба олами донишҳост, он дурри гаронбаҳоест, ки шаъшаа бар хаёл афзуда, маъниҳои баланди ҳаётию иҷтимоиро ангезиш медиҳад. Оинаест, ки мо дар он таъриху зиндагии худро мебинем. Ҳамаи хубиҳои инсон аз китоб аст. Агар касе ҳам китоб нахонда бошад, маърифате, ки аз одамону ҷомеа, аз муҳити атроф гирифтааст, боз аз китобҳои хондаи онҳост. Китоб хубтарину нодиртарин мӯъҷизаест, ки ба одамон ҳадя шудааст. Пас, эҳтиромаш вазифаи муқаддаси ҳамаи мост. Ҳар қадар, ки мо онро азизу мӯътабар шуморем, он моро ба зинаҳои баланди илм, маърифат ва одамият мекашад.
Китоб шамъи дили инсон, роҳбару роҳнамои ӯ дар зиндагист, ки аз нури он метавон неку бад ва нафъу зарарро шинохт.
Аз ҷамъи офаридаи инсон ба мо наздиктарин, бузургтарин ва бебаҳотарин китоб аст. Ҳамагон хуб медонем, ки миллати соҳибтамаддуни тоҷик аз қадимулайём китобдору китобхон буд ва баҳри савияи донишу малакаи фарзандони хеш саъю кӯшиши худро дареғ намедорад. Маҳз, ҳамин китобдӯстии тоҷикон дар арсаи таърих буд, ки фарзонафарзандони ин миллатро ҷаҳониён мешиносанду эҳтиромашонро ба ҷо меоранд.
Имрӯзҳо таваҷҷуҳи Ҳукумати мамлакат нисбат ба соҳаи китобдорӣ зиёд мешавад. Махсусан, дастгириву ғамхориҳои Пешвои муаззами миллат аст, ки дар ҷумҳурии азизамон китобхонаҳои наву замонавӣ сохта мешаванд. Яке аз чунин иқдомҳои Ҳукумати мамлакат ин бунёди бинои наву муҳташами Китобхонаи миллии Тоҷикистон мебошад. Ин аст, ки таваҷҷуҳи мардуми китобдӯсту китобхони тоҷик нисбат ба китоб зиёд гашта, китобхонаҳои мамлакат барои тамоми хонандагонашон шароити мусоидро барои баланд бардоштани савияи дониши истифодабарандагонаш муҳайё менамоянд.
Маҳмадҷон АБДУЛҚОДИРЗОДА,
сардори сарраёсати Хадамоти
назорати давлатии тандурустӣ
ва ҳифзи иҷтимоии аҳолӣ
дар вилояти Хатлон
Баёни ақида (0) Санаи нашр: 31.03.2020 №: 62 Мутолиа карданд: 654
