«Ҷумҳурият» - рӯзномаи ҷамъиятиву сиёсии кишвар, ки ҳанӯз аз моҳи марти соли 1925 бо номҳои гуногуни мувофиқ ба шароити давру сиёсати замон нашр мешавад, дар баробари амалисозии рисолати бузургаш мавқеъву ҳадафи худро сол ба сол устувортар месозад. Ин аст, ки имрӯз ба яке аз рӯзномаҳои серхонандатарини кишвар табдил ёфта, баҳри ҳифзи манфиати ҷомеа ва пуштибонӣ аз сиёсати адолатпарваронаи Сарвари давлату Ҳукумати кишвар қарор дорад. Беҳуда намегӯянд, ки рӯзномаи «Ҷумҳурият» таърихи зиндаи халқи тоҷик аст.
Махсусан, саҳифаи “Шоми шанбе”- и он бо рубрикаҳои “Интеллект +”, «Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст» ва дигар матолиби ҷолибу мароқангезаш мақбули дили мост.
Камина, ки якчанд кроссворду филворд тартиб дода, ба унвонии рӯзнома барои рубрикаи “Интеллект +” ирсол намудам, ҳеҷ бовар надоштам, ки маводи фиристодаам чоп мешаваду дар ҷамъбасти он ғолиб ҳам дониста мешавам. Аммо, хушбахтона, панҷтои он чоп шуду маро масъули рубрика ба редаксия  даъват намуд.  Дар дафтари кории ӯ ба ғайр аз ман се нафар ғолиби дигар, ки аз гӯшаву канори гуногуни ҷумҳурӣ даъват шуда буданд, мукофотҳои худро гирифта, ҳамроҳи масъули бахш расми хотиравӣ мегирифтанд. Ба ман ҳам  мукофотпулӣ насиб гашт.
Бояд зикр намуд, ки солҳои охир иқдомҳои наҷиби пешгирифтаи рӯзномаи «Ҷумҳурият», ки хонандагони сершуморашро бениҳоят хурсанд ва аҳли эҷоду мардуми кишварро ба худ наздику қарин гардондааст, ин ба гузарондани як қатор озмунҳои муфид, аз қабили  «Беҳтарин шеъри бачагона», «Тоҷикистон – хонаи умеди мо» ва ғайра мебошад.  Дар ин озмунҳо аҳли эҷоди кишвар ва ҳаводорони фарҳанги пурғановати миллат маҳорати худро санҷида, ҳамзамон, бо якдигар аз наздик ошно мегарданд. Баргузории ҷамъбасти озмунҳо дар шаҳру вилоятҳои ҷумҳуриамон иқдоми наҷибест, ки ғолибони озмунҳо бо гӯшаҳои зебои диёри нозанинамон аз наздик ошно гашта, як ҷаҳон таассуроти нек мебардоранд.
Худи ман, ки барандаи Шоҳҷоизаи озмуни «Беҳтарин шеъри бачагона» дар соли гузашта будам, то ба ҳол он таассуротеро, ки аз сафар ба шаҳри Хуҷанди бостонӣ бардоштаам, фаромӯш накардаам ва чун лаҳзаҳои беҳтарини ҳаётам дар қалбам боқӣ хоҳанд монд.
Ҳамин тавр, баъди бо чашми худ дидани фаъолияти шаффофу беғаразона ва таҳриру таҳлили воқеъбинонаи аҳли эҷоди нашрияи “Ҷумҳурият” меҳру муҳаббати ман ба ин рӯзномаи пурмасъулият, равшангари таъриху тамаддун, қависозандаи эътиқоди миллию фарҳангӣ, гиромидори рисолати аҷдодӣ, ғанигардонандаи адабиёти кӯдакону наврасон, такомулдиҳандаи донишу малакаи сиёсию афзунгари ғизои маънавӣ зиёдатар гардид ва умед дорам, ки дар оянда низ ҳамкориамро идома хоҳам дод.
Дар охир ба аҳли эҷоди рӯзномаи дӯстдоштаам “Ҷумҳурият” сарбаландию хонаободӣ ва дар пешбурди рисолати базиммадоштаашон комёбиҳо таманно дорам.

Ҷумъагул НАЗАРОВА, шаҳри Ваҳдат