Ҳабибулло Абдураззоқов дар  театру синамои тоҷик машъали дурахшонеро мемонд, ки бо офаридани образҳои ҷолиб дар дили тамошобин абадӣ ҷой гирифтааст. Ин нуктаро Обид Назариён, муовини вазири фарҳанг, дар маҳфили «Поси хотира»-и ҳунарманд, ки дар кинотеатри ба номи Тоҳир Собирови муассисаи давлатии «Тоҷикфилм» баргузор гардид, баён дошт.

аҳмадсаид Шоҳиён, директори «Тоҷикфилм»,  зимни сухани ифтитоҳии худ аз ҳаёт ва фаъ-олияти ин ҳунарманди шаҳир ёдовар шуд, ки  шавқи ҳунарпеша шудан ҳанӯз аз даврони наврасию ҷавонӣ дар дили Ҳабибулло Абдураззоқов аланга мезад. Бо тавсияи наздикон, ба Донишкадаи  кишоварзӣ дохил шуд, вале пас аз чанде вохӯрии тасодуфие бо марди рус, аниқтараш  Всеволод Осталский, ректори омӯзишгоҳи олии театрии ба номи Шепкин, ӯро ба саҳнаи ҳунар ворид намуд. Ӯ аз озмуни устодони санъату адаб  гузашта, озими шаҳри Москва  шуд. Он ҷо дарсҳои маҳорати ҳунарпешагиро аз устодони ҳунар Олга Пижова ва Борис Бибиков аз худ намуд.  

Мавриди зикр аст, ки Ҳабибулло Абдураззоқов аз солҳои шастуми асри гузашта ба фаъолияти касбӣ шурӯъ карда, дар бисёр намоишу филмҳои тоҷикию хориҷӣ нақш офаридааст. Солҳои зиёд ба ҳайси раиси Иттифоқи ходимони театрии Тоҷикистон  фаъолият дошт. Таъсиси театри «Падида» ва роҳандозии Озмуни ҷумҳуриявии «Парасту» аз ташаббусҳои хотирмони ӯ ба ҳисоб мераванд. Корномаи синамои ҳунарманд рангину ҷолиб ва пурмаҳсул буда,  дар филмҳои ҳунарии «Марги судхӯр» (соли 1966), «Хиёнат» (1967), «Духтари сеюм» (1971), «Чор кас аз Чорсанг» (1972), «Субҳи Ганг» (1975), «Достони Сиёвуш» (1976), «Муҳосира» (1977),  «Одам пӯсташро иваз мекунад» (1978), «Минтақаи назоратӣ» (1980), «Нигоҳи шод» (1982), «Асрори оила» (1983), «Ҷӯра-шикорчӣ аз Мин – Архар» (1985), «Дарвеши ланг» (1986), «Айнияти хоҳиш» (1991), филми ҳунарии студияи телевизиони Душанбе «Фариштаи сиёҳ» (1963), силсилафилми телевизионии «Дар орзуи падар» (2005), филмҳои бадеии «Ба ватан хизмат мекунам» (1980), «Сайди иблис» (1983, ҳар ду истеҳсоли киностудияи «Ӯзбекфилм»), «Асир» (истеҳсоли Олмон, 2006), «Шукрона» (силсилафилми телевизионӣ, ТВ Эрон, 2008), «Дар чашми бод» (силсилафилми телевизионӣ, ТВ Эрон, 2010) нақш офаридааст. 

Дар саҳнаи театр ӯ дар беш аз 30 намоиш нақш бозидааст, ки маъруфтаринашон Любим Торсов ("Камбағалӣ айб нест"-и А. Н. Островский, 1960), Ёдгор ("Дохунда"-и Ҷалол Икромӣ, 1961), Меркутсио ("Ромео ва Ҷулйетта"-и Уилям Шекспир, 1963), Афросиёб ("Рустам ва Суҳроб"-и Ғанӣ Абдулло, 1966) ва Низомиддин ("Дилҳои сӯзон"-и Ҷ. Икромӣ, 1967) мебошанд.

- Ҳабибулло Абдураззоқов дар ҷодаи интихобкардааш намунаи ибрат буд. Нури чашми аҳли адабу ҳунар буд. Ҳангоми таҳсил дар Донишгоҳи давлатии санъати театрии ба номи А. Луначарскийи шаҳри Москва, бо одобу тамкин ва рафтори намунавӣ ва зарофатгӯиҳояш аз дигар ҳамсабақон фарқ мекард, - гуфт Марям Исоева, Ҳунарпешаи халқии Тоҷикистон.

Унвонҳои Ҳунарпешаи халқии Тоҷикистон, узви Иттифоқи синамонигорони Иттиҳоди Шӯравӣ, сарфароз гаштан бо орденҳои «Дӯстии халқҳо», «Дӯстӣ», медалҳои «Барои хизмати шоиста» ва «Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон» аз эътирофу эътибори баланди шодравон дарак медиҳад. Ӯ тавонист аз хеш номи нек боқӣ гузорад. 

Дар маҳфил, ҳамчунин, ҳунарпешаҳои халқии Тоҷикистон Убайдулло Раҷаб, Ортиқи Қодир, Қурбон Собир, Арбоби шоистаи санъат Тӯрахон Аҳмадхон ва наздикону пайвандони ҳунарманд суханронӣ карда, аз рӯзгори ибратомӯзаш ёд оварданд.  

Бешак, даргузашти устоди саҳнаи театру синамои тоҷик Ҳабибулло Абдураззоқов барои аҳли фарҳангу ҳунар, умуман барои миллати тоҷик, талафоти бузургест. Ёди ин ҳунарманди машҳур ва сарсупурдаи санъат дар ёдҳо боқӣ хоҳад монд. 

 

Комрон САФАР,

 «Ҷумҳурият