Муҳрабофӣ як навъи ҳунари мардумӣ буда, ба сохтани маҳсулоти ороишӣ ва муҳрагӣ марбут аст. Маснуоти муҳрабофиро асосан, аз муҳраҳои гуногуни ранга ва риштаву торҳои пластикӣ ва симҳои махсус омода мекунанд. Равиши тайёр намудани маҳсулоти муҳрабофӣ чунин аст: ба миқдори даркорӣ муҳра гирифта тавассути сӯзан муҳраҳоро ба ришта мегузаронанд. 

Ҳангоми гузарондани муҳраҳо  ҳар як ҳунарманд мувофиқи завқи худ нақшу нигори гуногун меофарад. Тарзи пайванд кардани риштаҳо ва шакл додани маснуот низ мухталиф мебошад. Аз муҳра бештар гарданбанд, дастпона, гӯшвор, пешовез, ҳамели гардан ва ғайра омода мекунанд. Гарданбандро баъзан то миён мебофанд. Гарданбанди дарозро танҳо аз рӯи фармоиши мизоҷон таҳия менамоянд. Дар баъзе ноҳияҳои кишвар бо вуҷуди мушкил ва заҳматталаб будан гарданбандро кӯтоҳтар мебофанд ва харидорони ин навъи гарданбанд зиёдтар аст. Нақшҳои дар муҳрабофӣ инъикосшуда аз як тараф одӣ тобанд ҳам, аз тарафи дигар хело печидаву мураккаб мебошанд. Ҳар як нақши тасвиршуда мазмун ё рамзеро ифода карда, нозукии санъати муҳрабофиро дар худ таҷассум менамояд. Нақшҳои маъмулии муҳрабофӣ тасвирҳои гулу баргҳо, хатҳои мавҷнок, чоркунҷаву ромб, туморак ва чанде дигар мебошад. Ҳунари муҳрабофӣ бештар дар деҳоту навоҳии Бадахшон маъмул буда, духтарон анвои маснуоти муҳрагиро дар тӯйи арӯсиву ҷашнҳои миллӣ ва дигар чорабиниҳо васеъ истифода мебаранд. Дар ин минтақа дар хонаводаҳо духтарону наврасон аз овони хурдсолӣ ба бофтани навъҳои гуногуни маҳсулоти муҳрагӣ шавқу рағбат доранд. Дар замони муосир талабот ба ин навъи ҳунар афзудааст. Аллакай шаклу намудҳои гуногуни он эҷод шуда истодааст. Аз ҷониби дигар маҳсулоти муҳрабофонро сайёҳону меҳмонон ҳамчун армуғон харид карда, ба хориҷ аз кишвар мебаранд, ки ин омил низ ба рушди ҳунари муҳрабофӣ мусоидат менамояд.   

Таҳияи Гулнисои САЪДОНШО, «Ҷумҳурият»