Сабк ва шеваи нигориш муаррифгари муаллиф ва омили муваффақияти ӯст. Ҳар як қаламкаш мутобиқи қудрату истеъдоди фардии худ сабк ва шеваи нигориши хосаеро меофарад ва минбаъд суханашро дар ҳамон қолаб менигорад. 

Ҳошим Гадо ҳам дар саҳна ва ҳам дар таълифи осор сабки фардие дорад, ки аз дигарон фарқ мекунад ва дилкашу маҷзуб низ ҳаст. Ҳошим муқаллид нест. Дар осори ӯ навҷӯиву тозагӯи бармало ба назар мерасад ва нахли сухану андешааш аз ҷӯи мушоҳидаву таҷриба об мехӯрад. Хусусияти дигари фардии сабки Ҳошим интихоби образу персонажҳои аҷибу ҳайратангезе дар мисоли магас, мӯрча, хомӯшак, гург, саг, гурба, паланг, рӯбоҳ, шағол ва амсоли инҳоянд. Муаллиф мушкиливу дарди инсон ва ҷомеаро аз забони ин образу персонажҳо арза медорад ва инсонро барои бартараф намудани онҳо даъват менамояд ва ба қадри имкон роҳи ҳалро барояшон ошкор месозад. Хонандаи закӣ пас аз мутолиаи як асари устод мефаҳмад, ки дар асар хаёлпардозиву хаёлбофиҳои пуч ва сухани сарсариву носанҷида ҷой надоранд ва асар аз лиҳози маъниву мазмун баҳои баландеро сазовор аст.

Дар аксари асарҳои устод Ҳошим Гадо андешаҳои бикре ба назар мерасанд, ки инкори андешаҳои носанҷидаву сарсарии қаблиянд. Аҷибаш он аст, ки устод бо фарҳангу маданияти баланди шарқиёна аз муаллифони қаблӣ пӯзиш мехоҳад ва саҳву ғалати онҳоро баён карда, гунаи дурусту саҳеҳро пешниҳод менамояд.

Ҳар ҷилди китоби муаллифи мазкур равзанаи саршори отифаву нурро мемонад, ки нигоҳи хонандаро ба зиндагӣ дигар карда, ӯро бо донишу хираду таҷриба мусаллаҳ мегардонад. Барои тақвияти ин гуфтаҳо сухани устодро иқтибос меорем: «Абдусалом, ҳар як китоби Ҳошим Гадо як донишгоҳ аст». Агар шумо диққат дода бошед, устод бо ҳамин қадар бузургӣ калимаи «ман»-ро истифода набурданд, ки ин нишонаи фурӯтаниву хоксорӣ ва муайянкунандаи хираду заковати эшон аст. Агар ба мардуми сайёра зарурати ҷустуҷӯи инсони асил ба миён ояд, миллати тоҷик дар ин ҷода заҳмат накашида, бар суроғи Ҳошим Гадо меравад ва мутмаинам, ки хато намекунад. Ҳошим Гадо ғамхору ғамшарики аҳли сайёра аст.

Дар мизони андешаи устод Ҳошим адолату ҳақиқат риоя мешавад. Ӯ мекӯшад ҳақиқату адолатро дар ҷаҳон барпо кунад ва ин ду қувваро зевари асосии зиндагии инсонӣ маънидод менамояд. Инсонҳоро ҳамеша ба сулҳу субот ва зиндагии шоиста даъват менамояду пайваста ҷангу зулму истибдодро накуҳиш мекунад. 

 

Абдусалом САЛОМИЁН