Солҳои охир аз ҷониби соҳибкорон ва нафарони саховатманд корҳои ободониву созандагӣ, дастгирии ятимону оилаҳои ниёзманд  бештар ба назар мерасанд. Ин нафарон дасти мадад дароз намуданро ба дармондагон қарзи инсонии худ меҳисобанд. Дар ҳамин радиф Ҳоҷӣ Ҷамол аз зумраи шахсоне мебошад, ки дар рушду пешрафти як гӯшаи диёр – Файзободи хушманзара саҳм гузошта истода, пайваста ба ятимону бепарасторон ва оилаҳои ниёзманд дасти сахо дароз мекунад.                          

Соҳибкор дар маркази Ҷамоати деҳоти Мискинобод мағозаҳои хӯрокворӣ, масолеҳи сохтмон, ҳаммоми замонавӣ, дорухона, сартарошхона, устохонаи таъмири таҷҳизоти наворию садоӣ ва молҳои рӯзгорро сохта, ҳамчунин, дар назди мағозаҳо марказҳои хизматрасонӣ дар хизмати сокинон қарор доранд.  Иншооти нав, ки бо тамоми таҷҳизоти зарурӣ ва шароити хуби хизматрасонӣ таъминанд, симои маркази деҳотро зеботар намудаанд.

Бояд гуфт, ки қаҳрамони мо барои ба ҷойи кор таъмин тамудани сокинони деҳот дар назди шоҳроҳ дукони “Гӯшаи деҳқон” ва молҳои рӯзгордориро таъсис дод, ки дар онҳо наздик ба 20 нафар ба ҷойи кори доимӣ таъмин гардид. 

Номбурда кори хайру савобро пешаи ҳамешагии худ дониста, доимо дар фикри ободу зебо гардондани маҳалаш, ки як пораи Тоҷикистони азиз аст, мебошад.  Роҳу пули нақлиётиро, ки дар натиҷаи офатҳои табиӣ зарар дида буданд, таъмир намуд. Айни ҳол, дар деҳот сохтмони беморхонаи сироятӣ идома дорад. Ҳ. Ҷамол низ дар он саҳми худро гузошта истодааст.

Ба муносибати Ҷашни 30-солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва дар доираи Солҳои рушди деҳот, сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ дар деҳоти Мискинобод  сохтмони  дарвозаи деҳаи Заркамар идома дорад. Дар сохтмони он ҳам соҳибкор саҳм мегирад. Ният доранд  онро дар арафаи Ҷашни 30-солагии Истиқлолияти давлатӣ ба  истифода диҳанд.

Қаҳрамони мо нақша дорад, ки  бо мақсади боз ҳам зебову обод гардондани диёраш ва барои беҳтар намудани шароити сокинони ноҳия марказҳои хизматрасонӣ созад. Ҷамол инро қарзи шаҳрвандии ҳар сокини кишвар дониста мегӯяд: «Пешвои миллат дар ҳар суханронияшон дасти ёрӣ дароз кардан ба ятимону бечорагон ва анҷом додани амалҳои хайрро таъкид мекунанд. Мардуми мо бо файзи истиқлолият ва дар доираи аҳкоми шариат фаризаву воҷиботи диниро озодона адо мекунанд ва арзишҳои инсондӯстонаву хайрхоҳонаи онро гиромӣ медоранд.  Барои ҳар фарди озода аз ин дида неъмати волотаре вуҷуд надорад. Ҳар яки мо бояд баҳри ободу зебо гардондани манзилу маҳали зисти хеш ва, дар маҷмӯъ, кишвари азизамон талош варзем.

Мулоқоту суханрониҳои Пешвои миллат мо - соҳибкоронро водор месозад, ки ба ободонии Ватан, хусусан ташкили марказҳои хизматрасонӣ, бештар таваҷҷуҳ намоем ва тавассути онҳо  ҷавононро бо ҷойи кор таъмин карда, ҳунару истеъдодашонро сайқал бахшем”, - мегӯяд Ҳоҷӣ Ҷамол.

Зикруллоҳ РАҶАБ,  «Ҷумҳурият»