Шукр мегӯям, ки мо имрӯз соҳиби давлати тавонову муқтадирем.

Шукр мегӯям, ки зери осмони софу беғубораш зиндагиву кор мекунем.

Шукр мегӯям, ки Парчами он партавафшон аст.

Шукр мегӯям, ки онро чунон ки ҳаст, тавсиф менамоянд: биҳиштосо.

Шукр мегӯям, ки шоҳиди Ҷашни 30-солагии истиқлолаш гаштем.

Шукр мегӯям, ки меъмори ин давлат Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро эътироф кардаему мекунем ва ба ҳидояту раҳнамоияш моро ояндаи дурахшонтаре интизор мебошад. Наздики 30 сол пеш магар давлати мо ҳамин гуна давлати мутараққӣ, тавонову муқтадир буд? Посух мусбат набуд ва нест.

Муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар замоне зимоми давлатдорӣ ва роҳбарии мамлакатро ба уҳда гирифт, ки он дар оташи ҷанг месӯхт ва ояндааш равшан набуд. Дар он рӯзгори мудҳиш ҳамаи ниҳодҳои марказӣ ва маҳаллии давлатдорӣ пурра фалаҷ шуда буданд. Инчунин, низоми идоракунии давлатӣ вуҷуд надошт, яъне, барҳам хӯрда буд. Сарвари давлат мебоист ин рукни давлатдориро барқарор менамуд. Бешак, иҷрои ин амал осон набуд. Ҳатто дар тасаввур намеғунҷид. Ҳар кас дар фикри ҷони худ буд. Бархе аз тарс кишварро тарк карданд ва дар ин бунёд саҳм нагирифтанд. Ин як навъ имтиҳон маҳсуб мешуд. Дӯстдорону ҷонфидоёни давлату миллатро беҳтар муаррифӣ кард. Ҷойи тааҷҷубу таассуф он буд, ки аз дур, бо ин ки дар эъмору эҳёи давлат саҳм нагирифтанд, аз андохтани санги маломат хушҳол мешуданд. Инчунин, умед мебастанд, ки рӯзе бармегарданду соҳиби вазифаҳои баланду рутбаҳои олӣ мешаванд.

Бархе аз ин гурӯҳ умед мебастанд, ки дигар ҳеҷ гоҳ ин миллат ба сулҳу ваҳдат нахоҳад расид.

Баъдҳо диданду хоҳанд дид, ки давлату миллати мо бо сарварии Пешвои миллат ба чи дастовардҳои бузург ноил гардидаанду мегарданд. Пешрафту ободиву шукуфоияш ҷаҳонро ба тааҷҷуб оварду меоварад. Бешак, суол карданд, ки чӣ гуна як кишвари ҷангзадаи қафомондаро ин пирӯзиҳо насиб шуд? Посух, албатта, як аст - бо саъю талош, хиради азалӣ, заҳмати шабонарӯзӣ, адолатпарварӣ, далериву ҷасорати томи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон.

 

ИДРИСЗОДА Балаҷон Алиҷон,

судяи суди ноҳияи Шаҳринав