Рӯзи Президент дар қатори дигар санаҳои таърихӣ барои мардуми кишвари мо аҳамияти хоса дорад. Чун ба вазъи кишварҳои ҷаҳон, ки гирифтори мушкилоти гуногунанд,  менигарем, рӯзҳои сангини бар сари мардуми мо ҳам омада, пеши назар ҷилвагар мегарданд. Вале мо мардуми хушбахту хушиқбол будем, ки бо ҳукми тақдир Сарвари хирадманд Эмомалӣ Раҳмон масъулияти идораи кишварро дар ин рӯзҳои бесомонӣ бар дӯш гирифта, ҷангу хунрезиро бар ивази ҷонбозиҳо хотима бахшиданд. Бо заҳмату талошҳои беназир оромиву осудагиро дар Ватани ҷангзада таъмин ва гурезагонро ҷамъ оварда, кишвари воҳиду соҳибистиқлолу озодро бунёд гузоштанд. 

Маҳз бо мақсади эҳтирому эътирофи фазилати сиёсатмадориву давлатдории кишвар, таъмини сулҳу ваҳдату ягонагӣ ва болоравии обруву нуфузу мақоми Тоҷикистони соҳибистиқлол дар арсаи байналмилалӣ, ки ҳамаи ин бо салоҳияту заҳматҳои  босамари Президент ба даст омаданд, дар қонунгузории кишварамон 16 ноябр ҳамчун Рӯзи Президент таҷлил мегардад.

Дар натиҷаи заҳмату талошҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тайи солҳои соҳибистиқлолӣ тамоми рукнҳои давлатдорӣ барқарор шуда, сулҳу ваҳдати миллӣ пойдор, рушди устувори иқтисодиву иҷтимоӣ таъмин, худшуносиву худогоҳӣ таҳким, ҳисси ватандӯстии тамоми табақаҳои ҷомеа афзуд. Аз ин хотир, мо – тоҷикистониён, бо тамоми ҳастӣ  дарк менамоем, ки ин сана, яъне 16-уми ноябр, барои мо муқаддас аст.  

Имрӯзҳо мо аз ободиву осудагии кишвари худ, ки тули сӣ сол ба он шарафёб гардидем, ифтихор мекунем. Аз ҷумла, сохтмону таҷдиди роҳҳу пул ва нақбҳо, ки кишварамонро аз бунбасти коммуникатсионӣ раҳо бахшида, моро ба чорсӯи олам пайванд намуд. 

Талошу меҳнати шабонарӯзии роҳсозон ва ҳидоятҳои Роҳбари давлат буд, ки дар арзёбии Форуми иқтисодии ҷаҳон, Тоҷикистон дар радабандии сифати роҳҳо  байни 141 кишвари дунё 20 зина, аз 70  ба 50 зина боло баромад, ки ин дастоварди басе муҳим аст.

 

Азим ИБРОҲИМ, вазири нақлиёт