“Зинда бошед, Пешво! 

Ба қадаматон  ҳасанот, 

Ҷаноби Олӣ!”... 

Ин суханони самимонаи мӯй-сафедони Панҷакент ҳангоми тамошои гузориши телевизионии сафари Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон ба Бадахшон садо медод. 

Банда, ки  қатори онҳо менишас-там, ҳис кардам: муҳаббати  мардум нисбат ба Пешвои миллат беш аз пеш ва беш аз беш меафзояд. Зеро  қадами мубораки Ҷаноби Олӣ ҳар куҷо расад, он ҷо бешак гулистон мешавад, расму оини қадима зинда мегарданд, меҳмоннавозии тоҷикона инсонро ба ваҷд меорад.

Мо худ шоҳидем, тайи солҳои соҳибистиқлолӣ, ба шарофати дастгириҳову ғамхориҳои рӯзафзуни Сарвари маҳбуби давлат шаҳру шаҳрак ва рустову деҳоти мамлакат, хоса Боми Ҷаҳон, ба таври ҳайратовар ва афсонавӣ рушду нумӯ кардаанд... 

Медидем, ки пиру барно, бавижа модарон, мехоҳанд Пешвои муаззамро  ба оғӯш кашанд. Решаи ин меҳр  аз куҷо сарчашма мегирад?  Албатта, аз Сулҳ, Ваҳдат, Ягонагие, ки Пешвои миллат ба халқҳои Тоҷикистон эҳдо карданд... Халқи намакшиноси тоҷик ҳаргиз хидматҳои беназири Ҷаноби Олиро фаромӯш нахоҳад кард. Бадахшон маҳз дар давраи Истиқлоли давлатӣ ба мулки афсонавӣ ё худ “Қишлоқи тиллоӣ” табдил ёфт. Ин аст, ки  мардуми ин сарзамин ҳамеша ташрифи Эмомалӣ Раҳмонро ба  Бадахшон бесаброна интизорӣ мекашанд, то дар суҳбати рӯ ба рӯ меҳру муҳаббат ва садоқати хешро ба Пешвои муаззам арза доранд.

Мардуми мо дар симои Ҷаноби Олӣ наҷотбахши Тоҷикистонро мебинад ва мӯйсафедони Панҷакенти бостонӣ назди оинаи нилгун ба Ҷаноби Олӣ дуою дуруд мефиристанд.   

 

Холмурод САФАРЗОДА, узви Иттифоқи рӯзноманигорони Тоҷикистон