Рӯзномаи «Ҷумҳурият» дар фаъолияти худ аз чанд ҷиҳат вижагиҳои хосро касб намудааст. Вижагии хосе, ки ба ҳукми анъана даромадааст, ташкил ва баргузор намудани озмунҳои эҷодӣ бахшида ба санаву рӯзҳои бузурги таърихӣ, ҳамчунин, гиромидошти шахсиятҳои барҷастаи миллати тоҷик мебошад.  Озмуне, ки бахшида ба Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузор гардид, аз озмунҳои пешина ба чанд ҷиҳат фарқ дошт: он дар бораи шахсияте буд, ки тақдири Тоҷикистони замони истиқлол ва тоҷикони дунё бар дӯши ӯст. Як шахсияти таърихие, ки зиндагии имрӯза ва ташаккули ҳаёти иҷтимоии замони истиқлолро бидуни фаъолият ва ташаббусҳои ӯ тасаввур кардан ғайри имкон аст. Бинобар ин, озмун аз нигоҳи мавзуъ ва муҳтавову талабот хеле фарох ва ҳам пурмасъул буд. Фарохтар аз он, ки воқеан, фаъолияти Президенти кишвар, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон хеле доманадор аст ва соҳаҳои гуногуни ҳаёти иҷтимоиро фаро мегирад. Пурмасъулият аз он буд, ки дар бораи фаъолияташ сухан гуфтан, аз  корнамоиҳояш ҳикоят кардан, ҷиҳатҳои роҳбариву хислатҳои наҷиби инсонии ӯро муаррифӣ намудан як навъ масъулият мехоҳад ва ҳам як навъ ҳунару маҳорати волоро талаб менамояд. 

Озмуне, ки доир гардид, аз озмунҳои пешина тафовут дошт. Қариб намояндагони мақомоти ҳокимияти давлатии тамоми кишвар, аз ҷумла вилоятҳо ва шаҳру ноҳияҳо низ дар он иштирок доштанд. Чизи дигаре, ки ба чашм хӯрд, қавӣ будани ваҳдати миллии мо ва меҳри бепоёнамон ба Сарвари давлатамон мебошад. Воқеан, ин ба ҳам омаданҳо, озмунро  ба як маҳфили ширу шакар ҷамъбаст намудан, аз шахсиятҳои таърихӣ ёд кардан, фарҳанги миллиро намо додан, ҳамчунин, дар бораи комёбиҳои замони истиқлол ҳарф гуфтан нишона аз он аст, ки кишвари мо дар 30 - соли Истиқлол хеле рушд намуд. Аз ҳама муҳимаш, мардум эътимод пайдо кард, ки Сарвари оқил, хирадманд ва дилсӯзу раҳнамо дорад.  

 

Мурод МУРОДӢ, профессори ДМТ