Оини парчамдорӣ дар тамаддуни деринаву оламшумули мо мақоми шоиста дошта, ҷузъи муҳими фарҳанги давлатдории миллиамон маҳсуб мешавад. Тавре аз сарчашмаҳои таърихӣ бармеояд, ҳанӯз дар ливои Куруши Кабир тасвири уқоб, ки нишонаи қудрату тавоноист, нақш гардида, парчами ӯ рамзи як давлати неруманди замонаш дониста мешуд. Ливои Коваи бузург бошад, нишонаи равшани муборизаву ҷоннисориҳои ниёгони мо алайҳи зулму истибдод ва баҳри истиқлолу озодӣ маънидод мегардад. Рангу аломатҳои Парчами миллии мо таҷассумгари масири таърихии мавҷудияти халқи тоҷик – муборизаву ҷоннисориҳо баҳри озодӣ ва истиқлол, фурӯзон нигоҳ доштани шуълаи умеду орзу ва расидан ба бахту саодат, сарсабзиву шукуфоӣ, сарбаландиву хуррамӣ мебошад.

Ниёкони пурифтихори мо дар дарозои таърих зери ливои иттиҳоду устуворӣ ҷамъ омада, бо нури маърифату худогоҳӣ Ватану миллат, номусу озодӣ, забону фарҳанг, марзу буми аҷдодӣ ва ҳамин тавр, асолати миллии хешро ҳифз намудаанд, ки Тоҷикистони соҳибистиқлолу дорои унсурҳои комили давлатдории миллӣ меваи ширину деринтизор ва муқаддаси ин масир аст.

Дар солҳои нахустини соҳибистиқлолӣ, яъне замоне, ки мардуми мо ба бунёди давлати навини худ иқдом намуд, Парчами давлати тозаистиқлоламон барои шинохти асолати миллӣ, эҳёи суннатҳои давлатдорӣ ва иттиҳоду сарҷамъии кулли сокинони мамлакат нақши ниҳоят муҳиму таърихӣ бозид. 

Бо қабули Парчами давлатӣ ва ташаббусҳои минбаъдаи ваҳдатгароёнаву сулҳҷӯёнаи Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мардуми аз оташи ҷанг хаставу аз харобкориҳо зиёд зарардида, вале ҳамоно умедвору меҳнатдӯсти кишвар зери ливои озодиву соҳибихтиёрӣ ва ваҳдати миллӣ муттаҳид гардида, барои ободии Ватани маҳбуб, некуаҳволии мардум ва ҷиҳати табдили он ба кишвари аз ҳар ҷиҳат пешрафта саъю талош намуданд. Ободиву зебоиҳое, ки танҳо дар доираи Солҳои рушди деҳот, сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ (2019 – 2021) ва нақша-чорабиниҳои корҳои ободониву созандагӣ бахшида ба истиқболи Ҷашни муқаддаси миллӣ – 30 - солагии Истиқлоли давлатӣ ба самар омаданд, мардуми оламро шефтаи тамошову боздид аз Тоҷикистони соҳибистиқлол намудааст. Пойтахти фарҳангии Иттиҳоди Давлатҳои Мустақил эътироф гардидани пойтахти кишвар – шаҳри Душанбе як далели ин гуфтаҳост.

Хурсандибахш аст, ки ҷавонони мо пайравони содиқи Пешвои миллат буда, хуб дарк намудаанд, ки эҳтироми Парчами давлатӣ маънои арҷгузориву ифтихор ба давлат, ба гузаштаву имрӯз ва фардои халқи азизамон буда, омили муҳими таҳкими худшиносии миллӣ ва ифтихори ватандорӣ мебошад. Дар партави ҳамин ҷаҳонбинӣ ва сиёсати маорифпарваронаи Сарвари давлат мо, аҳли маориф, мекӯшем насли наврасу ҷавон ва ояндасози миллатро дар руҳияи эҳтиром ба арзишҳову муқаддасоти миллӣ тарбият намоем.

 

Шаҳло НУРОВА,

мудири ширхоргоҳ-кӯдакистони № 34-и ноҳияи Исмоили Сомонӣ