Шаҳри Душанбе солҳои охир хеле зебо шуда истодааст. Дар фазои орому осудаи ин шаҳр зиндагӣ карда, ҳар сокини он ба Пешвои миллат ва шаҳриёри ҷавони он таҳсину ташаккур мегӯяд. Гулбоғу гулгаштҳо, майдончаҳои варзиш, кӯчаҳои тозаву озода, биноҳои зебову замонавии аз нигоҳи меъморӣ дилчаспу осмонбӯс, нақлиёти наву замонавӣ ва ҳамаи бунёдкориву созандагӣ барои сокинони Душанбешаҳр аст, ки боиси ифтихору сарфарозии мост. Мо аз Ватани биҳиштосо, аз Пешвои азизи худ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва шаҳрдор Рустами Эмомалӣ мефахрем ва шукргузорӣ мекунем.

Тавре Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми худ ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон гуфтанд: «Тамоюли ҷаҳонишавии фарҳанг ба яке аз проблемаҳои глобалии асри ХXI табдил ёфта, талабот нисбат ба сатҳи маънавиёти инсон, тарбия ва ташаккули наслҳое, ки вазифаҳои азими бунёди ҷомеаи навин дар даврони соҳибистиқлолии миллати тоҷик ба зиммаи онҳо гузошта хоҳад шуд, торафт меафзояд. Дар ин марҳилаи муҳим мақсаду вазифаҳои фарҳанг бештар ба масъалаҳои ташаккули маънавиёт, омӯзиши амиқи таъриху фарҳанги гузаштаву муосири халқи тоҷик, баланд бардоштани ифтихори миллӣ ва ҳисси ватандӯстиву ватандорӣ, инчунин, дар тафаккури мардум, махсусан наврасону ҷавонон, густариш додани эҳсоси эҳтиром ба муқаддасоти милливу рамзҳои давлатӣ равона мегардад».

Мо боварии комил дорем, ки дар партави дастуру супоришҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва бунёдкориву созандагии раиси шаҳри Душанбе Рустами Эмомалӣ соҳаҳои сайёҳию ҳунарҳои мардумӣ рушд меёбанд ва пойтахти кишвари маҳбуби мо - Душанбе боз ҳам ободу зебо мегардад. Мо, ҷавонон, чунин ташаббусу иқдоми созандаи роҳбарияти олии мамлакат ва шаҳри Душанберо комилан ҷонибдорӣ менамоем ва мехоҳем, ки дар ин амалҳои неку бунёдкорона саҳмгузор бошем.  

 

Баҳодур ДӮСТМАТОВ, Кибриё РАҲМАТОВА, 

Парниён НАБОТОВА, устодони Донишгоҳи давлатии тиҷорати Тоҷикистон