Хотираи инсонҳои нек ҳамеша дар умқи ёдҳо ҷой дошта, рӯзгори саросар аз ҳикматашон пандомӯзи мост. Яке аз чунин чеҳраҳо, ки дар қалби шогирдон хонаи меҳр бунёд кардааст, устоди равоншод Хушбахт Бекзода, дорандаи медали Хизмати шоиста, Аълочии телевизион ва радио, Аълочии матбуот ва фарҳанг, Аълочии маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад. 

Ин марди зинданом дар деҳаи Урметани ноҳияи Айнӣ Рӯзи Ғалаба дар Ҷанги Бузурги Ватанӣ (9 майи соли 1945) ба дунё омадааст. Қиблагоҳаш Бойзодаи Бекмуҳаммад дар ин рӯзи фараҳ писарро Хушбахт ном мениҳад.

Ҳамин тавр, Хушбахт пас аз хатми мактаби зодгоҳ ба факултети забон ва адабиёти тоҷики Институти педагогии Тоҷикистон ба номи Т. Г Шевченко (ҳозира ДДОТ ба номи С. Айнӣ) дохил мешавад. Баъд аз хатми донишгоҳ соли 1968 аз имтиҳони ҷиддии шоирону олимон Мирзо Турсунзодаву Боқӣ Раҳимзода ва Абдуқодир Маниёзов гузашта, барои кор ба Кумитаи телевизион ва радио роҳхат мегирад. Вай фаъолиятро ба ҳайси муҳаррир дар шуъбаи саноати радиои "Тоҷикистон" шуруъ намудааст. 

Устод Хушбахт Бекзода дар солҳои пурхавфи ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ ҳамчун журналисти парлумонӣ фаъолият намуда, даҳҳо гузоришу барномаҳо таҳия менамуд. Дар он давраи вазнин ҳар лаҳза журналистонро хатар таҳдид  мекард. Бо ҷасорату ғайрат солҳои 1993 – 1994 ҳамроҳи ходимони намоёни давлатӣ ба Рашту Бадахшон сафар мекард. Набиҷон Каримов, роҳбари вақти хадамоти матбуоти Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, яке аз сафарҳояшонро чунин нигоштааст: «Соли 1994 ҳангоми аз ноҳияи Рӯшон ба Хоруғ баргаштан, дар хамгашти роҳ мухолифин ба ҳуҷум гузашта, автомобилҳоро тирборон мекарданд. Тир шишаҳоро шикаста сару рӯямонро мехарошид. Суръати мошинро ронанда тез намуд ва тахминан ним соат нагузашта садои тир паст гардиду овози хабарнигори парламентӣ Хушбахт Бекзода баланд гардид. Ӯ мегуфт: «Шунавандагони азиз, ин лаҳза гурӯҳи кории Ҳукумат дар зери борони тир қарор дорад. Намедонем, кӣ бо кӣ меҷангад, лек медонем, ки ҳадафашон моем. Худо накунаду бори дигар тирпарронӣ шавад, зинда мондани мо амри маҳол аст. Намедонам, ки ин дастгоҳ ба дасти кӣ меафтад. Эҳтиромона ҳоҳиш менамоем, ки касетаҳоро ба «Хонаи радио» расонед. Баъд аз ин ҳодиса гумон кардам, ки Хушбахт Бекзода касби рӯзноманигориро тарк мекунад. Чӣ тавре ки мебинед, устод дар сафи пеши рӯзноманигорон қадам мезананд».

Гузашта аз ин, ин марди наҷиб аз ҷумлаи муаллифони барномаи «Хоки Ватан»-и радиои «Тоҷикистон» (1993 – 1997), ки барои баргардондани гурезагони иҷборӣ нақши назаррас дорад, мебошад. 

Хушбахт Бекзода 20 сол дар телевизион ва қариб 30 сол дар радио фаъолият намуда, баъд аз ба нафақа баромадан дар Донишкадаи давлатии фарҳанг ва санъати Тоҷикистон ба номи М. Турсунзода аз таҷрибаи хуби эҷодии хеш ба донишҷӯён дарс мегуфт. Бо хусусиятҳои аҷибу пурмеҳри омӯзгорӣ, пуртамкину ором, илми журналистикаро чун олими пажӯҳишгар сабақ медод. Ва ҳар дарси устод ба мо, шогирдон роҳнамо барои фардои дурахшон буд.

Ин марди шариф соли 2020 дар синни 75 дунёи фониро падруд гуфт. 

Ӯ бо ҳаммуаллифии Гавҳар Умарова 17 китоб, аз ҷумла «Ток-шоу дар телевизиони Тоҷикистон», «Лаълҷӯи ҳунар», «Чеҳраҳои Садо ва Симо» ва «Телевизион ва воқеияти Тоҷикистон» -ро ба нашр расондааст. Пас аз фавти устод, соли ҷорӣ китоби ҷадидаш таҳти унвони «Пайванди эҷоду маърифат» рӯйи чоп омад. 

 

Судобаи ФАЙЗАЛӢ,

“Ҷумҳурият”