Ман ҳамчун омӯзгор аз он шодам, ки Пешвои миллат дар Паёми худ изҳор доштанд, ки «раванди таҳсил дар муассисаҳои таълимӣ ба низоми муайян даромадааст». Ин барои мо ва миллат баҳои баланду арзишманд мебошад. Он, ҳамзамон, моро вазифадор месозад, ки ба сифати таълим диққати махсус бидиҳем, донишу таҷрибаамонро биафзоем. 

 

Мусаллам аст, ки бо гузашти солҳо вазъи ҷаҳон мураккабтару печидатар мегардад. Таҳдиду хатарҳо дар ҳоли афзудан мебошад. Мо бояд ин вазъро бишиносем, таҳлил карда аз он хулосаи дуруст бароварда битавонем. Ҳифзи Истиқлоли давлатӣ ва ваҳдати миллӣ барои ҳар сокину шаҳрванди кишвар воҷибу ногузир мебошад. Пас, чӣ бояд кард? Ба ин пурсиш дар Паём посухи сазовор пайдо намуда метавонем. Нахуст, «бояд аз соҳибдавлату соҳибватан буданамон доим шукрона кунем ва ҳамеша ҳушёру зирак бошем». Барои ба ин мақсадҳо ноил гардидан омӯзгор тухми меҳри Ватан ва ин сарзаминро дар замири дилҳои шогирдон бояд бипошад. Ин кори осон нест. Агар амали мазкур дар баробари доштани дониш аз рӯи муҳаббат сурат нагирад, наметавон муваффақ гашт. Яъне, омӯзгор нахуст худаш вазъи муосири ҷаҳонро дуруст дарк кунад, меҳру муҳаббаташ ба ин Ватан ва сарзамини аҷдодӣ сидқӣ бошад.

Омӯзгор бояд ба шогирдон фаҳмонда тавонад, ки мо аз чи гирдоби балову хун гузаштаем, ки ба ин Ватани имрӯз ободу зебо ифтихор мекунем. Барои расидан ба ин рӯзгори осоишта, истиқлол, ваҳдати миллӣ, ободӣ бо Сарварии муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон заҳматҳо кашидаанд, худфидоӣ кардаанд, муҳимтарин тадбирҳоро сари вақт андешиданд. Пешвои миллат изҳор доштанд: «Ба ҳамватанони азизам муроҷиат карда, як нуктаи муҳимро хотиррасон месозам: модоме ки мо ҳама якҷо як кишвари дар дами ҳалокат қарордоштаро ба қаламрави сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ, ваҳдати миллӣ ва шукуфоиву ободӣ табдил додем, қодир ҳастем, ки ҳамаи мушкилоти дигарро низ бартараф карда, дар ояндаи наздик Тоҷикистони маҳбубамонро бо заҳмати сарҷамъонаву ватандӯстона боз ҳам ободу пешрафта гардонем ва обрӯи онро дар арсаи байналмилалӣ баланд бардорем».

Ҳамин тавр, бо дарки муҳимияти масъала тамоми тадбирҳоро меандешем, то хонандагон дар руҳияи ватандӯстӣ,  сарзамини аҷдодӣ, тарбияи дуруст биёбанд.

 

Суман САФАРОВА,

директори МТМУ № 7, шаҳри Кӯлоб