Ваҳдат - сарҷамъию якдилӣ, иттиҳоду ягонагӣ, дӯстию ҳамбастагист, ки оромию осудагии халқ аз он вобаста аст. Воқеан, ваҳдат неъмат аст. Истиқлолу озодӣ ва ваҳдату ягонагист, ки пояҳои давлати миллӣ устувор мешаванд ва миллат ба пешравию тараққиёт ноил мегардад. 

Ваҳдати миллӣ аз мавзуъҳоест, ки ҳамеша зери назари ҷомеашиносон қарор гирифтааст. Ин падидаи гаронарзиши инсонӣ аз асоситарин унсури ҳамбастагию иттифоқи ҷомеаҳост, ки дар баъзе кишварҳои олам ҳанӯз чун ормони таърихӣ боқист. Аз кашмакашию ноадолатиҳо, воқеаҳои дигари мудҳише, ки  дар саҳифаҳои таърих сабт шудаанд, аён мегардад, ки халқи тоҷик давраҳои пурҳассостарин ва бераҳмтарини таърихиро паси сар карда, баъд аз гузашти қарнҳо озодию мустақилӣ, иттиҳоду ягонагиро ба даст овардааст. Агар ба саҳифаҳои таърих нигарем, баъд аз шикасту рехти ҳазорсолаҳо ба мо - тоҷикон муяссар гашт, ки давлати миллӣ ва ормонии худро бунёд кунем. Ба ҳамагон маълум аст, ки баъди пош хӯрдани Иттиҳоди Шуравӣ ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ диёри тоҷикро фаро гирифта, миллат марҳилаи хонумонсӯз ва ниҳоят даҳшатборро паси сар кард. Ин марҳилаи пурҳассоси таърихӣ як миллати решабатаърихро ба гурӯҳу дастаҳо ҷудо кард, ки боиси кашмакашиҳо, хунрезиҳо, нобаробариҳо, ноадолатиҳои бисёр гашт. Аз  нифоқу ваҳшату даҳшат раҳо кардану ба сулҳу ваҳдати миллӣ ноил шудан кори басо душвор ва азиме буд. Хушбахтона, мардуми Тоҷикистон таҳти роҳбарии хирадмандонаи Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тавонист оташи ҷанги таҳмилии шаҳрвандиро хомӯш карда, дар кишвар фазои сулҳу оромӣ ва ободкориву созандагиро барқарор созад. Авроқи сабткардаи таърих худ далели заҳмату талошҳо ва ҷоннисориҳои дастаҷамъонаи ин халқи куҳанбунёд аст. Мавлоно Абдураҳмони Ҷомӣ бисёр хуб ба қалам додаанд:

Паркандагӣ аз нифоқ хезад,

Пирӯзӣ аз иттифоқ хезад.

Воқеан, таърихи тамаддуни башарӣ исбот кардааст, ки ба ҳамагуна зулму ноадолатӣ, маҳз парокандагию бегонапарастӣ даст додааст. Албатта, барои пароканда кардану нобуд сохтани як қавм, як миллат кофист дар байни он тухми нифоқу душманӣ кошта шавад, вале барои иттифоқу иттиҳод, ҳамбастагию сарҷамъӣ солҳо мекӯшӣ, то дар диле тухми гуле корида бошӣ. Яқин аст, ки ваҳдати миллӣ ҳамчун падидаи арзишманди инсонӣ дар қалбҳо ҷо гирифта, дар амалҳо рӯи кор омадааст. Бояд гуфт, ваҳдат аст, ки давлат аст, ваҳдат аст, ки миллат аст. 

 

Ш. ОДИНАЕВА, 

корманди Маркази исломшиносӣ дар назди 

Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон