Мусаллам аст, ки пойдорию бақои ҳар миллат дар иттиҳоду якдилӣ ва ҳамбастагию ваҳдати мардумони он аст. Ин сабақи зиндагиро мардуми мо хеле хубу амиқ аз худ намудааст, зеро маҳз сулҳу созиш ва ваҳдату якдилӣ боис гардид, ки аз вартаи ҳалокатбори ҷанги шаҳрвандӣ наҷот ёбем, ҳамчун миллати соҳибхирад ва тамаддун-офар бори дигар эҳё шавем ва ба рағми душманони миллатамон ба мардуми ҷаҳон дарси сулҳу оштӣ диҳем. 

Миллати мо ҳамеша дар муқобили фитнаву ҷабри душманону бадхоҳонаш ба хиради азалии худ ва ба фарзандони баномусу диловараш такя мекард. Шуҳрати қаҳрамонии Спитамен, ҷасорати Муқаннаи далеру матонати Темурмалики ғаюр ва хиради Исмоили Сомониро таърих ҳамеша дар ёд дорад. Дар рӯзҳои ҳассосу тақдирсози солҳои ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ низ ҳамин гуна фарзанди сарсупурдаи миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба арсаи сиёсат омада, мардуми ранҷкашидаву руҳафтодаро ба сулҳу созиш, якдиливу ҳамбастагӣ даъват намуда, кафолати ояндаи неку рӯзгори босаодати мардумро бар дӯш гирифтанд. Дар симои Эмомалӣ Раҳмон мардум роҳбару раҳнамои оқилу адолатпешаро дарёфт. Маҳз саъю кӯшиши шабонарӯзӣ ва садоқату фидокории ин фарзанди фарзонаи миллат буд, ки дар як айёми кӯтоҳ миллати пароканда сарҷамъу муттаҳид гашта, шаҳрвандони гурезаву овора ба Ватан баргаштанд. 

Ба шарофати сиёсати сулҳофару талошҳои пайгиронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон рӯз ба рӯз вазъи сиёсию иҷтимоӣ дар мамлакат беҳбуд ёфта, оромию осоиши ҷомеа таъмин гардид. Раҳоии миллату давлат аз вартаи даргирию ҳалокат, ба даст овардани сулҳу созгорӣ ва зина ба зина боло бурдани сатҳи зиндагии мардум, аз миён бардоштани буҳронҳои сиёсӣ, иқтисодию иҷтимоӣ ва расидан ба марҳилаи устувори рушду тараққиёти ҷомеа самараи якдилию иттиҳоди миллат ва ҷидду ҷаҳди ҳамешагии Сарвари давлат аст. 

 Инак, аз давраи ба имзо расидани Созишномаи истиқрори сулҳ ва созгории миллӣ - ин санади муҳиму созанда 25 сол сипарӣ гардид. Бисту панҷ сол дар ҳошияи таърих фурсати андакест, аммо барои миллати куҳандиёри мо ин чанд сол муддати тақдирсозу бунёдгузор ба ҳисоб меравад. Аҳамияти ин санад барои миллату давлати мо на камтар аз Эъломияи истиқлоли ҷумҳурӣ аст, зеро истиқлолу соҳибихтиёрӣ ва озодию ободии кишвар дар фазои сулҳу суботу осоиштагӣ таъмин ва имконпазир мегардад. Оре, бешак, омили пешрафту инкишоф ва рӯзгори босаодати мардум ин ваҳдату ягонагӣ ва ҳамдилию ҳаммаром будани ҳар фарди ҷомеа мебошад.

Ҳарчанд даврони сахту мушкилзои миллати мо сипарӣ гардида бошад ҳам, вале авзои сиёсии имрӯзаи ҷаҳон аз ҳар кадоми мо ҳушёрӣ ва зиракии сиёсиро талаб мекунад. Ҳанӯз ҳам чашми ҳасудону кӯрдилон ба сӯи Меҳани биҳиштосои мо ва захираҳои фаровони кишварамон дӯхта шуда, дар дил ниятҳои муғризона мепарваранду пайи амалӣ намудани он аз ҳар роҳу восита истифода мекунанд. Аз ин рӯ, мо соҳибони ин Ватанро мебояд, боз ҳам ҳамчун миллати тому воҳид муттаҳид бошем, барои пояндагии Истиқлоли давлатӣ ва таҳкими ваҳдати миллӣ, инчунин, эъмори ҷомеаи комилан саодатманд камари ҳиммат бандем ва бо азму иродат дар масири иттиҳоду якдилӣ устувору собитқадам бимонем.

 

Саодат ИНОЯТОВА, 

мутахассиси шуъбаи дин, 

танзими анъана ва ҷашну

маросими Дастгоҳи иҷроияи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон