Ҳамсуҳбатам Файзулло Юлдошев, зодаи деҳаи Эшонқӯрғони ноҳияи Деваштич, ки синнаш 85-ро убур кардаасту дар соҳаҳои гуногуни хоҷагии халқ заҳмат кашида, алҳол ба деҳқонӣ рӯ овардааст, лаҳзаҳои хотирмони умри хешро ба забон оварда чунин мегӯяд:

- Соле аз 3 садяк замин 1000 дона тарбуз гирифтам.

Медонед, чанд сол қабл фарзандам Иззатулло аз Россия баргашту иброз намуд, ки 25 ҳазор рубли русӣ кор кардааст. Ман гуфтам, ки корат дар муҳоҷират бад не. Аммо модарат Кифоят дар ҳамин ҷо дар як мавсим 800 дарза алаф баст, 80  банд топилла (навдаҳои зиёдатии ток ҳангоми буридан) барои ҳезум овард. Боз меваи хуч чида ба маблағи 2000 сомонӣ фурӯхт. Бодому чормағзи фурӯхтааш ҳам  аз 1,5 ҳазор кам нест. Акнун худат гӯй, писарам, даромади ту зиёд ё  аз они  модарат?!  Ҳа, бачам, агар ба замин меҳр монӣ, бо он забон ёбӣ, чандсола даромади Россияро аз зодгоҳат ҳам ёфтанат мумкин…

Имрӯз дар хоҷагии деҳқонии «Набиев», ки алҳол акаи Файзулло бо фарзандонаш узви он мебошанд, чун саҳм 6 гектар замин дорад, ки аз он 4 гектараш обию 2 гектараш лалмӣ аст. Дар 70 садяк боғу ток бунёд намудааст. Хусусан, ангури чиллагиро, ки  бо ширанокии баландаш номи Ғончиро  машҳур кардааст, аз нав  эҳё менамояд. Аз саҳми замини доштааш ғайр аз эҳтиёҷи аҳли хонадон, боз 30 ҳазор сомонӣ фоидаи соф ба даст меорад. Ба ин даромади картошкаю сабзӣ, анору себ, бодому чормағзу шафтолу, помидору бодиринги  қитъаи назди ҳавлӣ дохил намешавад.

- Дар оила гову гӯсфанд, мурғу харгӯш дорем. Шукр, ба ягон чиз  муҳтоҷ нестем. Соли рафта  як тонна ғалла фурӯхтем. Имрӯз маводи озуқавории захиракардаамон аз ду сол ҳам зиёдатӣ мекунад,- мегӯяд деҳқони чашмикордон Файзулло Юлдошев.

Беҳуда нагуфтаанд, «Замин зар – деҳқон заргар». Агар ба замин мувофиқи қоидаҳои агротехникӣ кор бигирӣ, содиқона меҳнат намоӣ, пас, ба дастовардҳое ноил мешавӣ, ки ҳоҷати ба кишварҳои дигар ба муҳоҷират рафтан боқӣ намемонад.  

 

Эгамназар СОҲИБНАЗАРОВ,

ноҳияи Деваштич