Ҳар гоҳ сухан аз боби истиқлолу озодӣ равад, ба худ меболам, ки ману ҳамсолонам зодаву парвардаи даврони Истиқлоли давлатӣ ҳастем ва дар шароите ба воя расидем, ки барои таҳсилу омӯзишамон тамоми шароит муҳайё аст. 

 

Ман шоҳиди ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ набудам ва аз рӯзе, ки худро мешиносам дар Ватани азизам сулҳу ваҳдат танинадоз аст. Вале дар ҳамин чанд рӯзи охир тавассути бастаҳои рӯзномаи “Ҷумҳурият”, ки оинаи тамомнамои таърихи давлатдории навини мост, ба умқи ҳодисоти солҳои аввали Истиқлоли давлатӣ фурӯ рафтам. Ҳодисоти нангини он солҳо, ки тавассути филномаҳо низ дида будам, бори дигар зеҳнамро мағшуш кард. Даме худро дар ҷараёни даргириҳо гузоштам ва бо замони имрӯз қиёс кардам. 

Оре, мо аз як марҳилаи сахту сангин чӣ гуна ба даврони шоиста расидем? Дар ин замина, мурури давра ба давраи таърихи давлатдории навинамон шахсияти Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро бароям тобноку азизтар ҷилвагар сохт. Зеро маҳз талошу ҷонбозиҳои Сарвари маҳбуби давлат будааст, ки кишвари азизи мо аз гирдоби балоҳо вораста, ба марҳилаи рушду тараққиёт қадам гузошт. 

Омӯзиши таърихи 31 соли Истиқлоли давлатӣ нишон медиҳад, ки баробари истеҳкоми пояҳои давлатдорӣ ислоҳот ва рушди соҳаи маориф дар меҳвари таваҷҷуҳи Ҳукумати ҷумҳурӣ қарор гирифта, ки ҳадаф аз он тарбияи баркамоли насли ҷавону ояндасоз мебошад. Дар баробари ин, ба сиёсати давлатии ҷавонон таваҷҷуҳи махсус зоҳир гардида, ҷиҳати татбиқи самараноки он институтҳои муҳими кор бо ҷавон дар сатҳои гуногун ташаккул ёфтанд. Ҳамзамон, таҳия ва қабули санадҳои меъёрии ҳуқуқӣ ва Консепсияи миллии сиёсати ҷавонон дар Ҷумҳурии Тоҷикистон заминаҳои татбиқи амалии сиёсати давлатии ҷавононро фароҳам овардаанд, ки мо имрӯз меваҳои шаҳдбори онро мечашем. 

Сохта ба истифода додани муассисаҳои таҳсилоти миёна, касбӣ ва олӣ дар мамлакат боиси он гардид, ки шумораи ҷавонони таҳсилдидаву соҳибкасб ва дорои ҷаҳонбинии васеъ афзун гардида, феълан ин табақаи ҷомеа дар ҳаёти ҷамъиятию сиёсӣ ва умури давлатдорӣ иштироки фаъол доранд. Тавассути Квотаи президентӣ ба таҳсил фаро гирифтани ҷавондухтарон аз гӯшаву канори дурдасти мамлакат яке аз иқдомҳои беназирест, ки дар умум ба маърифатнокии ҷомеа мусоидат намуда, сиёсати давлатии ҷавононро ҳамчун бахши стратегӣ ва афзалиятноки сиёсати давлатӣ муаррифӣ кард. 

Сарвари давлат борҳо таъкид намудаанд, ки ҷавонон насли ояндасози давлату миллатанд ва бояд дар руҳияи ватандӯстӣ, худшиносиву худогоҳӣ ба камол расанд. Ҳоло дар партави сиёсати ҷавонпарваронаи Пешвои муаззами миллат, ин қишри ҷомеа дар ҳама соҳаҳо самимона дастгирӣ мешаванд, ки дар навбати худ чунин ғамхориҳо аз мо – насли ҷавони мамлакат масъулияти ватандориро талаб менамоянд. Аз ҷумла, таваҷҷуҳи хоссаи давлату Ҳукумат моро вазифадор месозад, ки бо шукргузорӣ аз имрӯзи дурахшон ва пур аз шукуфтанҳо, ба қадри неъматҳои истиқлол, арзишҳои сулҳу ваҳдати миллӣ бирасем, парчамбардори ҳақиқии Ватани азиз ва пайравони асили Пешвои муаззами миллат бошем.

 

Латифабону РУСТАМЗОДА, «Ҷумҳурият»