Дар ин рӯзҳои пурфараҳ, ки Тоҷикистони азизи мо ба таҷлили 30-солагии Иҷлосияи XVI Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон наздик мешавад, қалбҳои тамоми сокинони кишвар лабрези шодмонӣ гардида, садоқату муҳаббат нисбат ба Ватани маҳбуб боз ҳам меафзояд. Зеро баргузории Иҷлосияи сарнавиштсоз марҳалаи тозаеро дар ҳаёти сиёсиву иқтисодӣ, маънавию фарҳангии мамлакати мо оғоз бахшид.

 

Иҷлосияи ХVI Шурои Олӣ дар таърих бо ҳарфҳои заррин бо номи «Иҷлосияи тақдирсоз» сабт ёфтааст, ки барои миллати тоҷик ва тоҷикистониён аҳамияти ниҳоят бузург доштани анҷумани мазкурро таъкид месозад. Тирамоҳи соли 1992, баҳри барқарор кардани сулҳу субот, сохти конститутсионӣ вакилони мардумӣ аз саросари кишвар барои баргузор намудани Иҷлосияи ХVI ба Қасри Арбоби шаҳри Хуҷанд омаданд. Кори Иҷлосия аз 16 ноябр то 2 декабр давом кард ва роҳи наҷоту эҳёи давлатдории нави миллиро ҳамвор сохт. Воқеан, сарнавишти Тоҷикистони соҳибистиқлол бо ин Иҷлосияи хотирмон пайванди ногусастанӣ дорад, зеро маҳз ҳамин анҷуман роҳи хатари нобудшавии давлату миллатро гирифта, оташи ҷанги шаҳрвандиро хомӯш сохт ва сохтори фалаҷгардидаи ҳокимияти давлатиро барқарор намуд.

Муҳимтарин дастоварди Иҷлосияи XVI Шурои Олӣ ин буд, ки роҳбари олимашраберо дар симои фарзанди фарзонаи халқ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба саҳна овард, ки аз ҳамон рӯзи аввал ҳимояи манфиатҳои давлату миллат дар меҳвари фаъолияти сиёсиашон қарор дошт. Ҳоло дастовардҳои беназири даврони Истиқлоли давлатӣ ва касби нуфузи ҷаҳонии Тоҷикистон натиҷаи заҳмати фидокорона ва иқдомҳои қаҳрамононаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад. Зеро маҳз заҳмату талошҳои пайгиронаи Сарвари давлат буд, ки фоҷиаи миллӣ дар мамлакат пешгирӣ ва дар роҳи давлатсозии миллӣ қадамҳои устувор гузошта шуданд. 

Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид менамоянд: «Иҷлосияи XVI Шурои Олӣ бо тақозои таърих на танҳо тифли дар - гаҳворабудаи истиқлолиятро наҷот дод, балки тақдири ояндаи ӯро муайян сохт ва Тоҷикистони тозаистиқлолро ба сӯйи ҷомеаи мутамаддин ва арзишҳои волои башарӣ ҳидоят намуд».

Инак, беш аз сӣ сол аст, ки кишвари мо ҳамчун давлати соҳибихтиёр самтҳои асосии давлатдории худро, ки дар сиёсати дохиливу хориҷӣ, муносибат бо ҷомеаи ҷаҳонӣ, роҳу усулҳои тараққиёт дар соҳаҳои иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангӣ инъикос меёбад, мустақилона муайян ва ҳал менамояд. 

Мавриди зикр аст, ки дар ин роҳ ва барқарор кардани сохти конститутсионӣ дар Тоҷикистон нақши кормандони мақомоти ҳифзи ҳуқуқ, аз ҷумла мақомоти прокуратура назаррас аст. Чунон ки Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар яке аз суханрониҳояшон гуфта буданд: “Мақомоти прокуратура яке аз ниҳодҳои муҳими давлатдорӣ мебошад, ки фаъолияти онҳо ба ҳифзи арзишҳои ҷомеаи демократӣ, қонуният, тартиботи ҷамъиятӣ, ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд, манфиатҳои давлат ва ҷомеа, ошкору пешгирӣ намудани ҳуқуқвайронкуниҳо ва мубориза бо ҷинояткорӣ равона гардида, таъмини қонунияту адолат, амният, сулҳу субот ва ризоият дар ҷомеа аз самаранокии фаъолияти ин мақомот вобаста мебошад”.

Прокуратураи ҳарбии гарнизони Суғд аз рӯзҳои аввали соҳибихтиёр гардидани кишвар баҳри таъмини волоияти қонун, оромию осудагӣ, пешгирии ҷинояту ҷинояткорӣ, риояи қонунгузорӣ дар байни хизматчиёни ҳарбии қисму воҳидҳои ҳарбии гарнизон чораҳои қонуниро андешидааст. Таъсисёбии ин ниҳод аз рӯзҳои аввал ба давраи шароити вазнини соҳибистиқлолӣ рост омада, роҳбарияти онвақтаи прокуратураи ҳарбӣ дар якҷоягӣ бо кормандон баҳри пойдории қонуният, тартиботи ҷамъиятӣ, риояи оинномаҳои умумиҳарбӣ чун мақомоти назораткунандаи қонун дар қисму воҳидҳои ҳарбӣ ва бо ин роҳ мустаҳкам намудани интизоми ҳарбӣ миёни хизматчиёни ҳарбӣ саҳми босазое гузоштаанд.

Ҳоло бо гузашти вақт аҳамияти таърихии Иҷлосияи шонздаҳуми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон бузургтар хоҳад гардид, зеро он ба оламиён нишон дод, ки миллати тоҷик метавонад душвортарин лаҳзаҳоро бо матонату сарбаландӣ паси сар карда, дар роҳи эъмори давлати соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ зери роҳбарии фарзанди фарзона ва қаҳрамони Ватан муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон рисолати таърихии худро ба ҷой оварда, давлати худро соҳибӣ ва ҳифз намояд. 

Бешак, ин Иҷлосия ҳамчун ҷаласаи таърихӣ дар хотири на танҳо имрӯзиён, балки дар дилу дидаи наслҳои оянда низ ҷовидона боқӣ хоҳад монд. Месазад, ки имрӯз мо аз пешравиву шукуфоии Ватани азизамон, ки маҳз аз Иҷлосияи таърихӣ ва талошҳои хастанопазири Президенти маҳбубамон сарчашма мегирад, шукргузорӣ намоем, аз дастовардҳои бузурги дар тули ин солҳо бамиёномада ёдовар шавем, зеро ин амр дар тарбияи насли имрӯзу оянда ва таҳкими худшиносиву худогоҳӣ таъсири нек хоҳад гузошт.

 

Бахтиёр ШАРИФЗОДА, прокурори ҳарбии гарнизони Суғд, полковники адлия