Имсол аз қабули Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон 30 сол сипарӣ гардид, ки он имрӯз яке аз рамзҳои муҳими давлатдории муосири мо, ифодакунандаи мақсаду маром ва орзуву ормонҳои халқи кишвар мебошад. Дар он даврони вазнини таърихӣ, яъне солҳои 90-уми қарни гузашта, қабули Парчами давлатӣ барои мардуми Тоҷикистон амри зарурӣ буд, зеро халқи парокандаи мамлакат ба сарҷамъию ваҳдати миллӣ ниёз дошт. 

 

Агар ба саҳфаҳои таърих назар афканем, мебинем, ки аҷдоди миллати куҳанбунёди тоҷик таҳти дирафш садҳо ва ҳазорҳо сол саф кашида, аз Ватану миллат, озодиву номус, дину фарҳанг ва муҳимтар аз ҳама, аз марзу буми поки падарони худ ҳимоят кардаанд. Хушбахтона, баъди садсолаҳо мардуми тоҷик ба шарофати истиқлоли сиёсӣ соҳиби Парчами давлатӣ,  гардид ва дар атрофи он муттаҳид шуд.

Раиси вақти Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон 24 ноябри соли 1992 дар рӯзи қабули Парчами давлатӣ дар ҷараёни Иҷлосияи XVI Шурои Олӣ чунин гуфта буданд: “Ман бисёр орзу доштам, ки дар зери ин Парчам имрӯз ҳамаи мо дасти якдигарро фишурда, боз муайян кунем, ки давлати тоҷик ҳаст, миллати тоҷик ҳаст ва мемонад”.

Ин суханони таъсирбахш аз ҷониби вакилони мардумӣ, қумандонҳои  саҳроие, ки дар он рӯз зери парчами навқабулшуда ҷамъ  омада буданд ва аз тарафи сокинони кишвар хуш пазироӣ гардид. Воқеан, дар он даврони тақдирсоз ин нидои муттаҳидкунанда амри зарурӣ буд. Ҳамин буд, ки 26 ноябр Пешвои миллат сарварони дастаҳои мусаллаҳи ҷонибҳои даргирро бо нияти ба даст овардани сулҳ дар толори иҷлосия ҷамъ намуданд ва онҳо дар назди Парчами давлатӣ қасам ёд карда, ба ҳамдигар оғӯш кушоданд. 

Бо дарки ин, имрӯзҳо Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зимни сафарҳои кориашон ба шаҳру навоҳии кишвар дар қатори иншооти гуногун майдонҳои зебою барҳавои Парчами давлатиро мавриди баҳрабардорӣ қарор медиҳанд. Бешубҳа, ин раванд барои баланд бардоштани ҳувияту худшиносии миллии сокинон, аз ҷумла ҷавонон, созгор мебошад. Ба ин маънӣ, Парчами давлатӣ барои мо нишонаи бақои давлату миллат, беҳтарин василаи тарбияи насли наврасу ҷавон дар руҳияи хештаншиносӣ ва ифтихор аз арзишҳои таърихию фарҳангии гузаштаи халқамон мебошад.  

Мо – кормандони мақомоти судӣ, дар роҳи иҷрои рисолати пуршарафи худ кӯшиш менамоем, ки татбиқи қонунҳо, амалӣ намудани амру фармонҳои Президенти мамлакат, қарорҳои Ҳукумати ҷумҳуриро дар меҳвари фаъолияти худ қарор дода, зери Парчами давлатӣ аз номи Ҷумҳурии Тоҷикистон санадҳои боадолати судиро қабул намоем. Ин амр моро водор месозад, ки бо ҳисси баланди ватандӯстӣ ва масъулиятшиносӣ ҳуқуқу озодиҳои шаҳрвандон, давлат ва ташкилоту муассисаҳоро содиқона ва софдилона ҳимоя намоем.

 

С. БОСХОНЗОДА, С.ҲАБИБОВ,

кормандони суди шаҳри Душанбе